ΚΟΙΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ CDU – SPD ΣΤΟΝ ΟRDOLIBERALISM

Η νέα Γερμανική Κυβέρνηση είναι προϊόν του συγκερασμού των κρίσιμων προγραμματικών θέσεων των δύο κομμάτων. Αφορά κατά βάση τα ζητήματα που απασχολούν τη γερμανική κοινωνία με κύρια αιχμή τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Γερμανών.

Τα δύο μεγάλα κόμματα παρόλο που δαπάνησαν αρκετό χρόνο για τη λείανση των επιμέρους θέσεών τους και τη σύμπτωση σε ορισμένα βασικά ζητήματα, δεν είχαν εξαιρετικά κρίσιμα ζητήματα που θα έπρεπε να γεφυρώσουν. Οι κοινές αναφορές τους στον Ordoliberalism, που χαρακτηρίζει το πολιτικό τους υπόβαθρο, τους διευκόλυναν σημαντικά. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αναφορές των Σοσιαλοδημοκρατών στην Κεϋνσιανή αντίληψη της διαχείρισης της ύφεσης είναι πλέον εξαιρετικά περιορισμένες. Αντίθετα το θριαμβευτικό μοντέλο της Κοινωνικής Αγοράς (Social Market Economy), ως τρόπος λειτουργίας του οικονομικού συστήματος, ελκύει και τα δύο κόμματα αρκετά, αν και τους Χριστιανοδημοκρατικούς και Χριστιανοκοινωνιστές περισσότερο.

Τελικά, ισορρόπησαν με ένα πολύ απλό τρόπο. Οι Σοσιαλοδημοκράτες σημάδεψαν περισσότερο το εσωτερικό μοντέλο διακυβέρνησης και οι Χριστιανοδημοκράτες την πολιτική στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Τα αποτελέσματα τα είδαμε αμέσως ακόμα και στην πρόταση της Φινλανδικής Προεδρίας για τον Single Resolution Mechanism, της διαδικασίας της Τραπεζικής Ενοποίησης, που μόλις έγινε γνωστό. Φέρει αρκετές από τις αντιρρήσεις των Γερμανών εναποθέτοντας αρκετή ευθύνη στους εθνικούς μηχανισμούς, παρόλο που ταυτοχρόνως γίνονται βήματα προς την περαιτέρω αναβάθμιση των διαδικασιών της ενοποίησης.

Έτσι ουσιαστικά έχουμε μπροστά μας το μοντέλο της Ευρωπαϊκής παρέμβασης της Γερμανίας: Συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με ηπιότερους ρυθμούς και προώθηση του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου με τρόπο που να ενισχύει την ευθύνη των κρατών που συμμετέχουν.

Αυτά συνεπάγονται για την Ελλάδα μια διατήρηση της πίεσης για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χρηματοδότηση των περιορισμένων (έτσι και αλλιώς) ελλειμμάτων μέσω μίας προσεκτικής εξόδου στις αγορές και μίας περιορισμένης, αλλά αξιόλογης πάντοτε σε έκταση, αναδιάρθρωσης του χρέους.

Με άλλα λόγια, το κύριο βάρος της ευθύνης για τις εξελίξεις βρίσκεται στην ελληνική πλευρά με τους γενικούς κανόνες να έχουν προσδιοριστεί ήδη. Ο «νέος» υπουργός της Γερμανίας «εξασφαλίζει» την τήρησή τους.

Πηγή:www.capital.gr