ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ

Στην ανάρτηση της 23/5/2012 συζητούσαμε την πιθανότητα περαιτέρω απομείωσης του Ελληνικού χρέους. Γράφαμε τότε: «Έχουμε ελπίδες να προσδοκούμε περαιτέρω μείωση του χρέους μας; Περιέργως, ναι. Όχι μόνο γιατί το ζητάμε εμείς, αλλά διότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να γίνει αποδεκτό από Ευρωπαϊκής πλευράς.

Και εξηγούμαι: Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, εάν ο επίσημος τομέας της Ευρώπης εισέλθει για να διασώσει τους γνωστούς υπόπτους –Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία- θα το κάνει μεταφέροντας ιδιωτικά χρέη (ιδιώτες, τράπεζες) προς τον δημόσιο τομέα (ESM), χωρίς δηλαδή PSI. Μα, τότε, πού είναι η πραγματική διάσωση των χωρών αυτών; Πουθενά! Άρα, τι μπορεί να κάνει ο Ευρωπαϊκός επίσημος τομέας; Το πιο πιθανό είναι ότι θα εξετάσει την πιθανότητα άμεσης ή έμμεσης μείωσης των χρεών των χωρών αυτών προς τους Ευρωπαίους οfficials. Η ίδια μεταχείριση αναμένεται και προς την Ελληνική πλευρά.

Εξάλλου, έτσι συνεχίζεται η διαδικασία της απομόχλευσης (deleveraging) των οικονομιών (που φέρνει, βεβαίως, μαζί της και τη μεγάλη ύφεση), αλλά και η μελλοντική προοπτική ανάκαμψης».

Τι συνέβη, λοιπόν, στη Σύνοδο Κορυφής της 27ης-28ης Ιουνίου; Μα, ακριβώς αυτό που είχαμε προαναγγείλει με τη μορφή της άμεσης (μάλιστα) μείωσης, αφού το χρέος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, π.χ., στην Ισπανία δεν θα προσμετρηθεί στο Ισπανικό χρέος.

Θα ισχύσει για την Ελλάδα, τελικά; Με τη μία ή την άλλη μορφή, η πρόβλεψή μου είναι θετική. Ίσως όχι για όλο το ποσό της ανακεφαλαιοποίησης, αλλά πάντως αυτή θα είναι η κατεύθυνση.

Γενικά, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα ευρύτερο κλίμα μεταφοράς πόρων από το Βορρά προς το Νότο, που συντηρεί την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης με θεμέλιο τη διαδικασία της τραπεζικής εποπτείας σε όλο το φάσμα της Ευρωζώνης.