Ο θάνατος κάποιου κοντινού προσώπου συχνά προκαλεί σοκ, ακόμα κι αν το περιμένει κανείς να συμβεί. Δεν μπορεί να προετοιμαστεί κανείς για τον αντίκτυπο και τις συνέπειες που αυτή η απώλεια θα έχει για τη ζωή αυτού που επιβιώνει και συνεχίζει. Ο ξαφνικός απροσδόκητος θάνατος και ο θάνατος μετά από μια σοβαρή ασθένεια φέρνουν το καθένα τα δικά του είδη πόνου, αλλά ο πόνος δεν μπορεί να συγκριθεί. Ο τρόπος του θρήνου εξαρτάται από πολλά πράγματα, το είδος του ατόμου, τη σχέση που έχει κανείς με το αγαπημένο ή κοντινό πρόσωπο που χάθηκε, τα δίκτυα της υποστήριξης που έχει διαμορφώσει κανείς για τη ζωή του. Η απώλεια του καθενός είναι διαφορετική και η θλίψη του καθενός είναι διαφορετική. Μπορεί να αισθανθεί κανείς σοκ, δυσπιστία, σύγχυση, θλίψη και μοναξιά. Είναι φυσιολογικό αισθάνεται κανείς ευερέθιστος και θυμωμένος. Ο θυμός μπορεί να κατευθύνεται προς τους γιατρούς, τον Θεό ή ακόμα και το άτομο που πέθανε. Μπορεί να νιώθει κανείς ενοχές και να μετανιώνει για πράγματα που μπορεί να έχει κάνει ή να μην έχει κάνει. Μπορεί επίσης να νιώσει μια αίσθηση ανακούφισης ότι ο πόνος του ατόμου έχει τελειώσει ή ότι τα δύσκολα μέρη της φροντίδας έχουν τελειώσει.
Η διαδικασία νοηματοδότησης ενός θανάτου διαμορφώνεται αναπόφευκτα από το σύστημα πεποιθήσεων ενός ατόμου για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος, ο οποίος αποτελείται από υποθέσεις που αναπτύσσονται νωρίς στη ζωή μας. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν υποθέσεις ότι το σύμπαν είναι καλό και δίκαιο, ότι ο Θεός είναι καλός, ότι κάθε άτομο έχει αξία, ότι η ζωή θα είναι μία κατάσταση ανταμοιβής και πολλά υποσχόμενη, και ότι οι άνθρωποι έχουν κάποιο βαθμό εξουσίας πάνω στις προσωπικές τους περιστάσεις.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
van der Geest IM, van den Heuvel-Eibrink MM, Falkenburg N, Michiels EM, van Vliet L, Pieters R, et al. (2015). Parents' faith and hope during the pediatric palliative phase and the association with long-term parental adjustment. Journal of Palliative Medicine, 18(5):402–7.
Vig, P.S., Lim, J.Y., Lee, R.W.L. et al. (2021). Parental bereavement – impact of death of neonates and children under 12 years on personhood of parents: a systematic scoping review. BMC Palliative Care 20, 136 (2021). https://doi.org/10.1186/s12904-021-00831-1
Balk, D. E., Zaengle, D., & Corr, C. (2011). Strengthening grief support for adolescents coping with a peer’s death. School Psychology International, 32(2), 144-162. https://doi.org/10.1177/0143034311400826
Bennett, K. M., Hughes, G. M., & Smith, P. T. (2003). I think a woman can take it: Widowed men’s views and experiences of gender differences in bereavement. Ageing International, 28(4), 408-424. https://doi.org/10.1007/s12126-003-1012-x
Carr, D., House, J. S., Wortman, C., Nesse, R., & Kessler, R. C. (2001). Psychological adjustment to sudden and anticipated spousal loss among older widowed persons. The Journals of Gerontology Series B: Psychological Sciences and Social Sciences, 56(4), S237-S248.https://doi.org/10.1093/geronb/56.4.S237
Dickens, N. (2014). Prevalence of complicated grief and posttraumatic stress disorder in children and adolescents following sibling death. Family Journal, 22(1), 119-126. https://doi.org/10.1177/1066480713505066
Dominick, S. A., Irvine, A. B., Beauchamp, N., Seeley, J. R., Nolen-Hoeksema, S., Doka, K. J., & Bonanno, G. A. (2010). An internet tool to normalize grief. OMEGA-Journal of Death and Dying, 60(1), 71-87. https://doi.org/10.2190/OM.60.1.d
Ensel, W. M., & Lin, N. (2000). Age, the stress process, and physical distress: The role of distal stressors. Journal of aging and health, 12(2), 139-168. https://doi.org/10.1177/089826430001200201
Διάλεξε από τα προγράμματά μας αυτό που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες σου:
Ανθρώπινη Απώλεια, Πένθος και Μοναξιά: Κοινωνικές και Θρησκευτικές Όψεις
Δημιουργική Γραφή και Θρησκευτική Λογοτεχνία: Θεωρία και Πρακτικές Εφαρμογές
Θρησκευτική Αγωγή: Σύγχρονες Προσεγγίσεις Διδασκαλίας και Μάθησης
