ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: ΈΝΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΜΙΓΜΑ

Στο προηγούμενο σημείωμά μας είχαμε περιγράψει τις δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις που διέπουν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων. Η πρώτη σχετίζεται με τη βασική ανάγκη των πολιτών να βελτιώσουν την οικονομική τους θέση. Πρόκειται για την βελτίωση των απόλυτων επιπέδων διαβίωσής τους (αποταμίευση ως εγγύηση του μέλλοντος – κατανάλωση ως βελτίωση του παρόντος) είτε εάν βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας (ανάγκη επιβίωσης) είτε εάν βρίσκονται πάνω από αυτή (ανάγκη βελτίωσης – δημιουργικότητας – και αυτοπραγμάτωσης). Επίσης επιδιώκουν την βελτίωση της θέσης τους σε σύγκριση με τον περίγυρό τους και επιθυμούν να επαναφέρουν τα επίπεδα διαβίωσής τους στα προ της κρίσης επίπεδα.

Η δεύτερη κινητήριος δύναμη σχετίζεται με την ανάγκη διαχείρισης της υπαρξιακής ανασφάλειάς τους. Εδώ οι μεταβολές που έχουν συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες, όχι μόνο σε Ελληνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, ξεκινούν από τις οικονομικές απώλειες οι οποίες συνδυάζονται με την αύξηση του προσδόκιμου της ηλικίας (άρα και μεγαλύτερες απαιτήσεις για το μέλλον), το προσφυγικό που απειλεί την ευστάθεια των οικονομικών συστημάτων πρόνοιας και τέλος με ζητήματα εθνικής ταυτότητας με αποτέλεσμα να μεγεθύνεται ότι έχουμε ονομάσει «υπαρξιακή ανασφάλεια».

Έτσι οι Έλληνες θέλουν πάση θυσία να διαφυλάξουν και να βελτιώσουν την οικονομική τους θέσης και προσδοκούν διακαώς την οικονομική ανάπτυξη η οποία όμως φαντάζει στα μάτια τους μία μακρινή προοπτική ενώ παράλληλα ανησυχούν για την ύπαρξή τους στον κόσμο. Ακόμα όμως και εάν αντιλαμβάνονται ότι η συνεχής επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας έχει διακοπεί (αν και όχι για όλους – απομόχλευση), η προοπτική της ανάπτυξης δεν είναι πειστική. Αντιλαμβάνονται ότι το κράτος (βλέπε φορολογία) είναι ο πρώτος απειλητικός παράγοντας της οικονομικής βελτίωσης. Έτσι ενώ νιώθουν ότι πολύ δύσκολα μπορεί να επιτύχουν την βελτίωση των οικονομικών τους, λόγω κυρίως αλλαγής παραγωγικού προτύπου που από τη φύση του δεν περιλαμβάνει μεγάλες μεταβολές των γενικών καταναλωτικών και εισοδηματικών επιπέδων, πολύ εύκολα μπορεί να την χάσουν (φορολογία). Γι’ αυτό και τα ποσοστά οικονομικής απαισιοδοξίας είναι δημοσκοπικά στα ύψη.

Συγχρόνως τα μεγάλα εθνικά ζητήματα, ανατολικά σύνορα (Τουρκία – Κυπριακό) και βόρια σύνορα (ονοματολογία ΠΔΓΜ), δημιουργούν μία επιθετική αιχμή στη πολιτισμική υπαρξιακή ασφάλεια των Ελλήνων. Δεν έχει καμία σημασία εάν η απειλή είναι πραγματική ή πόσο πραγματική είναι. Δεν έχει σημασία το εάν η πολιτική και η πνευματική ελίτ αντιλαμβάνονται ότι τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να τακτοποιηθούν. Σημασία έχει πώς το αντιλαμβάνονται οι πολίτες. Αντιλαμβάνονται λοιπόν μία συνεχή απειλή που υποδαυλίζεται από το συνεχές (τώρα και στο μέλλον) αυξανόμενο προσφυγικό πρόβλημα. Τελικά το ονοματολογικό των Σκοπίων και το εξ ανατολών προσφυγικό είναι ένα και το αυτό το εσωτερικό πρόβλημα και βρίσκεται σε πλήρη έξαρση.

Ως αποτέλεσμα δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα κινητήριων δυνάμεων που μετατρέπει το κοινωνικό και πολιτικό πεδίο σε κινούμενη άμμο. Οι πολιτικοί σχηματισμοί που θα χρεωθούν ενοχικά την αρνητική ενεργοποίηση των δύο παραπάνω δυνάμεων μπορεί να βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγάλες εκπλήξεις.

Πηγή - 1^η Δημοσίευση: Εφημερίδα Πρώτο Θέμα (Έντυπη Έκδοση) - 27/05/2018