Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ;

Η Ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται σε μία σχετικά ισχυρή ανάπτυξη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες αναμέναμε στο αμέσως επόμενο διάστημα τους μισθούς να δείξουν σημάδια αύξησης όπως επίσης και ο πληθωρισμός. Έτσι τον Ιανουάριο αναμενόταν ήπια συγκράτηση του Quantitative Easing της ΕΚΤ σε ένα περιβάλλον όπου τα επιτόκια έχουν πάρει την ανιούσα σε όλον σχεδόν τον δυτικό κόσμο. Στην Βρετανία κύρια χαρακτηριστικά είναι η στασιμότητα των μισθών και ημερομισθίων, σχετικά υψηλός πληθωρισμός άρα και η χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, η πολύ χαμηλή ανεργία και η αβεβαιότητα του μέλλοντος του Brexit.

Για μία στιγμή, φαινόταν ότι για το μόνο που θα μπορούσε να ανησυχεί η Ευρώπη πλέον είναι ο κακός εαυτός της: Δηλαδή επειδή πάνε καλύτερα τα πράγματα να αγνοήσει την μεταρρυθμιστική πρόκληση!

Όμως οι επιμέρους πολιτικοί κύκλοι των χωρών μελών που βρίσκονται σε εξέλιξη ρίχνουν σκιές. Στα ανατολικά σύνορα εκλέγονται αρκετά συντηρητικές (Αυστρία) και φιλολαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις (Τσεχία). Στη Γερμανία τον προηγούμενο μήνα ζήσαμε μία σημαντική ανακατάταξη. Χωρίς καμία από τις κυρίαρχες αυτές πολιτικές δυνάμεις να είναι αντιευρωπαϊκές θα λέγαμε πάντως ότι έχουν την τάση να κρίνουν αυστηρότερα το διευθυντήριο των Βρυξελών και να δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στις επιπτώσεις του προσφυγικού. Επίσης ο γενικότερος πολιτικός τόνος πολιτικής γίνεται περισσότερο αυστηρός.

Σε δύο χώρες του νότου, στην Ισπανία και την Ιταλία πνέουν άνεμοι πολιτικής αναταραχής. Η Καταλονία έχει αυτονομιστικό χαρακτήρα ενώ στην Ιταλία, μετά τα συμβουλευτικά δημοψηφίσματα, περιμένουμε στις βουλευτικές εκλογές τον Μάιο του 2018 να εκδηλωθεί μία αξιόλογη πολιτική παρουσία από το κόμμα του Beppe Grillo ενώ θα αυξηθούν σημαντικά οι εντιευρωπαϊκές φωνές από τα δεξιά.

Το ζήτημα της Καταλονίας είναι ένα θέμα το οποίο θα διαρκέσει αρκετά. Τόσο ώστε όμως να συμπέσει και να συγχρονιστεί με την αναταραχή που θα γεννηθεί ενδεχομένως στην Ιταλία σε ένα περίγυρο αυστηρότερου Κεντροευρωπαϊκού τόνου (νέα γερμανική κυβέρνηση); Θα δούμε!

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η αναταραχή θα απλωθεί ξανά και προς τα Ελληνικά χωρικά ύδατα αλλάζοντας τις μεταβλητές του πολιτικού παιχνιδιού όχι πάντως και το πολιτικό παιχνίδι. Όταν δηλαδή η Ελληνική κυβέρνηση θα συζητάει τις συνθήκες επανοργάνωσης του Ελληνικού χρέους με τους δανειστές της, από τα αριστερά της θα ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας. Και καλό και κακό για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Βεβαίως τα υπερόπλα ρευστότητας του Ντράγκι δεν αφήνουν πολλές ελπίδες στους θιασώτες των αναταραχών. Όμως το Ευρωπαϊκό project φαίνεται να εισέρχεται (πάλι) σε μία έστω και περιορισμένη αναταραχή. Οι χρόνιες παθογένειες ξανά παρούσες!

1η δημοσίευση: Εφημερίδα "Ελευθερία του Τύπου" της Κυριακής (29/10/2017)