ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ

Τον Μάρτιο του 416 π.Χ., στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι Αθηναίοι εμφανίστηκαν στη Μήλο, που ήταν αποικία των Σπαρτιατών αλλά πάντως χωρίς ιδιαίτερη συμμετοχή στον πόλεμο κυρίως λόγω της ισχνής πληθυσμιακής της συγκρότησης, και ζήτησαν από τους Μηλίους να συμπαραταχθούν μαζί τους. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχει μεταφράσει λοιπόν το 5^ο βιβλίο του Θουκυδίδη όπου περιγράφεται η συνομιλία Μηλίων και Αθηνών:

Αθηναίοι: ...κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του...

(και παρακάτω)

...όσοι διατηρούν την ελευθερίαν των, οφείλουν τούτο εις την δύναμίν των...

(όσο για τους συμμάχους των Μηλίων, τους Λακεδαιμονίους)

...διακρίνονται ως ταυτίζοντες το συμφέρον με το δίκαιον. Και τοιαύτη αντίληψις ήκιστα, μα την αλήθειαν, ανταποκρίνεται προς τας παρούσας ανοήτους υμών ελπίδας σωτηρίας.

Τελικά: «Οι Μήλιοι ηναγκάσθησαν ούτω να παραδοθούν εις την διάκρισιν των Αθηναίων, οι οποίοι τους μεν ενηλίκους των παραδοθέντων εφόνευσαν, τα δε γυναικόπαιδα κατέστησαν δούλους. Και πέμψαντες ύστερον πετακοσίους εκ των ιδίων πολιτών απώκισαν την νήσον».

Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί όλου του κόσμου (και ιδιαιτέρως της Ελλάδας) πρέπει να μελετήσουν τη δημηγορία των Μηλίων διότι έχουμε κάποια συγγενή θέματα μπροστά μας. Εάν το ανατολικό μέρος της Ατλαντικής Συμμαχίας δοκιμάζεται, βρισκόμαστε στα σημεία έντασης.

Στην περίπτωση όμως της Ρωσίας αξίζει κάποιος να παρατηρήσει ότι διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη (Military Strength) στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ (2022), αλλά η Εθνική της Δύναμη (World Power Index, 2017), δηλαδή η δυνατότητά της να επηρεάζει το διεθνές σύστημα αποφάσεων, είναι χαμηλότερη ακόμα και από της Γαλλίας ή της Ισπανίας ή της Γερμανίας. Το κατά κεφαλήν της ΑΕΠ (2021, 2015 τιμές) είναι στο 60% της Γαλλίας και στο 42% των ΗΠΑ, η οικονομική ελευθερία είναι πολύ χαμηλά, ο δείκτης καινοτομίας και η εξωστρέφεια της οικονομίας επίσης είναι αρκετά χαμηλά.

Εάν τώρα δούμε τις συμφωνίες που υπέγραψε ο Πούτιν με τους ηγέτες των δύο περιοχών (Donetsk και Luhansk) στις 21 Φεβρουαρίου 2022, εκτός του αμυντικού χαρακτήρα τους, που αποτέλεσε το εφαλτήριο για την εισβολή, περιελάμβαναν και μία σειρά από καθαρά οικονομικές προβλέψεις με πρώτη και κύρια ότι οι δύο περιοχές εισέρχονται στη «ruble zone» και αναλαμβάνεται ο έλεγχος σε κρατικές υποδομές, ενέργεια, μεταφορές, επικοινωνίες που προηγουμένως βρίσκονταν υπό ουκρανικό έλεγχο. Ετσι εκτός από τις περίπλοκες γεωστρατηγικές συνέπειες, βρισκόμαστε μπροστά σε μια χρήση ακραίας στρατιωτικής ισχύος για τη διεύρυνση της οικονομικής επιρροής.

Κάπου εδώ βρίσκεται και η αυτοδιάθεση των Ουκρανών, που όμως δεν έχει (!), όπως και με τους Μηλίους, μεγάλη σημασία στο διεθνές στρατηγικό παιχνίδι. Όταν όμως επιλύουμε τα προβλήματα της αναποτελεσματικότητας των οικονομικών συστημάτων με στρατιωτικά μέσα διευρύνοντας τα γεωστρατηγικά όρια οικονομικής επιρροής (18ος-19ος ευρωπαϊκός αιώνας, Αμπχαζία, N. Οσετία, 2008) εισερχόμαστε στη σκοτεινή παγίδα του αναθεωρητισμού της Ιστορίας.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα, 28 Φεβρουαρίου 2022