ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ «ΕΛΠΙΔΑΣ»

Το Νησί του Πάσχα είναι νησί της Πολυνησίας που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και είναι επαρχία της Χιλής. Είναι το πλέον απομονωμένο νησί στον κόσμο, περίπου όπως η Γη στο Σύμπαν. Είναι διάστικτο από γιγάντια αγάλματα 2,5 έως 10 μέτρων που ζυγίζουν μέχρι 8 τόνους (!) και χρονολογούνται από τον 5ο έως τον 8ο αιώνα π.Χ. Κατασκευάστηκαν από τους γηγενείς, έναν πολιτισμό που βρισκόταν σε παρακμή λόγω της καταστροφής που προκάλεσαν στους φυσικούς πόρους του νησιού προκειμένου να κατασκευάσουν αυτά τα μνημεία. Έτσι, ακριβώς, συμβαίνει σήμερα με τον πολιτισμό μας και την εξάντληση των δυνατοτήτων διατήρησης της βιώσιμης ανάπτυξης του πλανήτη μας.

Το 2011 είχε δημοσιευτεί από την Τράπεζα της Ελλάδος η μελέτη για το κόστος της κλιματικής κρίσης στην Ελλάδα και είχε διατυπωθεί ότι μέχρι το 2100, εάν δεν προβούμε σε ενέργειες με διορθωτικό χαρακτήρα, θα έχουμε ένα κόστος του ύψους των 701 δισ.! Για να μην έχουμε αυτό το κόστος θα πρέπει να λάβουμε μέτρα της τάξεως των 142 δισ. ευρώ μέχρι το 2100. Δηλαδή, εάν δαπανήσουμε 143 δισ. Θα σώσουμε 701 δισ. Ανάλογοι είναι οι υπολογισμοί για τον κόσμο. Οι κίνδυνοι της κλιματικής κρίσης περιλαμβάνουν αύξηση της φτώχειας αλλά και βίαια μεταναστευτικά ρεύματα αφού πλήττονται πρωτίστως οι αδύναμοι.

Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοί ηγέτες που συγκεντρώθηκαν στη Γλασκώβη πριν από δύο μήνες δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν για την επιτακτική ανάγκη λήψης γενναίων μέτρων που αφορούν, κυρίως, την αποτροπή αύξησης της μέσης θερμοκρασίας της γης. Η αναποφασιστικότητα των πολιτικών ηγετών οφείλεται, εν μέρει, στο ότι οι λαοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση και τη συμπεριφορά τους στο θέμα αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, η καταστροφή έρχεται με μικρά βήματα που το καθένα από αυτά δεν είναι αρκετό για να μας κινητοποιήσει και δεύτερον, επειδή είμαστε «μύωπες» δεν βλέπουμε ότι το μεσομακροπρόθεσμο όφελος είναι σημαντικά μεγαλύτερο από το βραχυχρόνιο κόστος.

Οι χιονοκαταιγίδες της «Ελπίδας» που έπληξαν την Αττική, τον πυρήνα της οικονομικής ζωής της χώρας, είναι ένα ακραίο φαινόμενο της κλιματικής κρίσης που βιώνουμε. Όμως, όπως είναι οργανωμένη η κοινωνία μας, δύσκολα μπορεί ιδεολογικά και τεχνικά να αντιμετωπίσει μελλοντικά παρόμοια φαινόμενα. Ωστόσο, το ότι υπάρχει ολιγωρία αρμοδίων είναι ένα επιπρόσθετο ζήτημα που δεν θα εξετάσουμε εδώ.

Κάναμε έναν απλό υπολογισμό: Το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου του 2022 στην Ελλάδα το εκτιμούμε στα 45,9 δισ. Άρα, ημερησίως παράγονται 0,511 δισ. ευρώ. Η Αττική παράγει το 48% του προϊόντος της Ελλάδος. Συνεπώς, εάν υποθέσουμε ότι η τριήμερη αργία ήταν καθολική, το κόστος της «Ελπίδας» θα ήταν 732 εκατ. ευρώ. Επειδή, όμως, η αργία δεν ήταν καθολική (λόγω τηλεργασίας κ.τ.λ.) το κόστος εκτιμάται ότι δεν θα είναι μικρότερο από 500 εκατ. ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα εκατ. ευρώ είναι μέρος του κόστους της κλιματικής κρίσης που γνωρίζουμε πλέον ότι θα πληρώσουμε αλλά το συνειδητοποιούμε μόνο όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού.

Πρώτη δημοσίευση: εφημερίδα Τα Νέα, 31 Ιανουαρίου 2022