ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΩΔΩΝ ΝΟΣΩΝ

Η επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε σε ένα από τα πλέον έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, το Cell, που βασίστηκε, μεταξύ άλλων, στην έρευνα της ομάδας του Εργαστηρίου Ιστολογίας και Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α και συγκεκριμένα του Δρ. Ευαγγέλου Κωνσταντίνου και του Διευθυντή - Καθηγητή Βασίλη Γοργούλη, αποσαφηνίζει το μηχανισμό δημιουργίας των πολυπύρηνων γιγαντοκυττάρων σε ανθρώπινες κοκκιωματώδεις νόσους (όπως η φυματίωση, η σαρκοείδωση και η γιγαντοκυτταρική κροταφική αρτηριίτιδα). Έως σήμερα, επικρατούσε η άποψη ότι τα κύτταρα αυτά παράγονται με σύντηξη των μακροφάγων, ειδικών κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία ενεργοποιούνται, μεταξύ άλλων, στις κοκκιωματώδεις νόσους και σχηματίζουν τα χαρακτηριστικά κοκκιώματα.

Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής έρχονται να ανατρέψουν τη θεώρηση αυτή. Κατά την πορεία διαφοροποίησης των μακροφάγων σε πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα λειτουργεί ένας πολύπλοκος μοριακός μηχανισμός, σημαντικό στοιχείο του οποίου αποτελεί η ενεργοποίηση του μονοπατιού απόκρισης στις βλάβες του DNA (DNA Damage Response, DDR). Το μονοπάτι αυτό είναι ευρύτερα γνωστό και με τη συμβολή του Εργαστηρίου Ιστολογίας και Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α (Nature 2005, Nature 2006, Science 2008), για το σημαντικό του ρόλο στην καρκινογένεση. Με τη βοήθεια του μονοπατιού DDR αλλά και άλλων παραγόντων τα ενεργοποιημένα μακροφάγα κατορθώνουν να διπλασιάζουν και να διατηρούν την ακεραιότητα του DNA τους, χωρίς να διαιρούνται. Τελικό αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός κυττάρων με πολλαπλά αντίγραφα του DNA (πολυπλοειδικά πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα), έχοντας ως αφετηρία ενεργοποιημένα μακροφάγα, με κανονικό αριθμό αντιγράφων DNA (διπλοειδικά). 

Για πρώτη λοιπόν φορά, αναδεικνύεται η σημασία του μονοπατιού DDR, πέραν της καρκινογένεσης και στους μηχανισμούς δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος στις κοκκιωματώδεις νόσους του ανθρώπου. Τα πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα αποτελούν αναπόσπαστο χαρακτηριστικό των κοκκιωματωδών νόσων και η δράση τους στην εδραίωση της πάθησης αλλά ιδιαίτερα στην ανταπόκριση στη θεραπεία, αν και δεν έχει ακόμη πλήρως αποσαφηνιστεί, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Επομένως, η κατανόηση των διαδικασιών δημιουργίας των κυττάρων αυτών και της ευρύτερης απάντησης του ανοσοποιητικού συστήματος στις παθολογικές αυτές καταστάσεις, πιστεύεται ότι θα οδηγήσει σε νέες, πιο αποτελεσματικές, θεραπευτικές προσεγγίσεις. 

Δείτε εδώ σχετική δημοσίευση του In Deep Analysis.