ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ, ΜΕΛΛΟΝ

Ο Zsolt Darvas παρουσιάζει συνοπτικά βασικές διαστάσεις του χρονικού της ελληνικής κρίσης σε παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Εάν η Ελλάδα αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, η απάντηση είναι εύκολη, η απάντηση είναι ναι, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση και δεν υπάρχουν πολλά επιχειρήματα εναντίον της άποψης αυτής. Απόδειξη αποτελεί η έξοδος των υπόλοιπων χωρών από προγράμματα στήριξης. Τόσο η Ιρλανδία, όσο και η Κύπρος, όλες έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα προσαρμογής. Η Ιρλανδία έχει ήδη ένα ομόλογο, με το οποίο επέστρεψε στην αγορά.

Υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί λόγοι που καθιστούν την Ελλάδα ειδική περίπτωση. Ο κ. Πετράκης ανέφερε τρεις φάσεις της κρίσης: Σε ό,τι αφορά την πρώτη φάση (μεταξύ του 2001 και 2009), καταγράφηκε υπερβολική μεγέθυνση του δημόσιου τομέα, ο οποίος διατηρούσε υπερβολική συμμετοχή στα πάντα. Επιπλέον, την ίδια περίοδο, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκε. Παράλληλα, αυξήθηκαν και οι μισθοί, πολύ περισσότερο από τους ρυθμούς της οικονομίας.

Η ανάγνωση των δεικτών αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης οδηγεί σε πολύ λυπηρά συμπεράσματα για τη χώρα, η δημόσια διοίκηση είναι πραγματικά μη αποτελεσματική. Η Ελλάδα είχε πάρα πολύ μεγάλο έλλειμμα. Είναι δυνατόν μια χώρα που έχει 15% έλλειμμα στον προϋπολογισμό, να πηγαίνει καλά; Οποιαδήποτε δημοσιοοικονομική πολιτική ακολουθήθηκε, έχει αποτύχει. Αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο η Ελλάδα υπέφερε. Η χώρα αποτέλεσε, όμως, και ένα είδος πειράματος. Ήταν η πρώτη χώρα η οποία ζήτησε βοήθεια ενώ, μέχρι τότε, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι μία χώρα της Ευρωζώνης χρειάζεται διάσωση. Θα ήθελα να αναφέρω εδώ δύο βασικά θέματα: Το ένα είναι κατ’ αρχήν μία υπόθεση η οποία είναι πάρα πολύ αισιόδοξη. Το Δ.Ν.Τ. έχει μάθει τώρα το μάθημα του. Ήδη, παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος ό,τι έγινε μέχρι τώρα, αλλά υπάρχει επίσης και μια λάθος υπόθεση: ότι περίμεναν πως μετά από όλα αυτά τα χρόνια θα υπάρχει ανάπτυξη και η πραγματική ανάπτυξη ήταν πολύ χαμηλότερη από ό,τι προγραμμάτιζαν.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, έπαψαν να υπάρχουν χρήματα, επομένως έπρεπε η Ελλάδα να κάνει περισσότερες οικονομικές προσαρμογές, κάτι που οδήγησε την οικονομία σε βαθιά ύφεση.

Ένα άλλο πρόβλημα σχετίζεται με την εντύπωση σχετικά με τη βιωσιμότητα  του δημόσιου χρέος. Τελικά δεν ήταν βιώσιμο. Η αναδιάρθρωση άργησε πάρα πολύ, μέχρι το 2012. Για ένα χρόνο, από το 2010 έως το τέλος του 2011, κυριαρχούσε η συζήτηση σχετικά με την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, κάτι που επιδείνωσε την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Το αποτέλεσμα είναι όλο και βαθύτερη ύφεση. Τέλος, ορισμένοι δείκτες ποιότητας (για παράδειγμα η μέση διάρκεια μιας νομικής διένεξης, ή το μέσο διάστημα που απαιτείται για μια αδειοδότηση) έχουν βελτιωθεί, κάτι που δημιουργεί αισιοδοξία. Ωστόσο, η πρόοδος δεν ήταν πολύ γρήγορη, επομένως η Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να αποτελεί ειδική περίπτωση.

Ο Zsolt Darvas μεταξύ των υπόλοιπων ομιλητών της Ημερίδας: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, όπου και ανέπτυξε την παραπάνω ανάλυσή του.