ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Την Κυριακή 5 Ιουλίου οι πολίτες καλούνται να τοποθετηθούν επί του κειμένου που έθεσε στο δημοψήφισμα η κυβέρνηση. Για να αξιολογηθεί η πρόταση των θεσμών (25ης Ιουνίου) θα πρέπει να συγκριθεί με την αντίστοιχη ελληνική πρόταση. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να ολοκληρώσουμε τη σύγκριση. Προσπαθήσαμε ιδιαίτερα, αλλά στάθηκε αδύνατον. Αναρωτιέμαι εάν οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν τα κατάλληλα μεγέθη. Και αναρωτιέμαι γατί δε δημοσιοποιούνται. Έτσι, η παρουσίαση εδώ έχει ελλείψεις αλλά πλησιάζει στην πραγματικότητα. Παρακάτω, παρατίθενται τα βασικότερα σημεία δύο προτιμήσεων στο βαθμό που έγινε δυνατό να αναλυθούν.

1. Ιδιωτικοποιήσεις

Ορισμένες σημαντικές διαφορές αφορούν το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που απαιτούν τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών: Πιο συγκεκριμένα, ζητούν τη μεταφορά των μετοχών του ΟΤΕ που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση προς το ΤΑΙΠΕΔ, την συνέχιση των διαδικασιών πώλησης του λιμένα Θεσσαλονίκης χωρίς ουσιαστικές μεταβολές στους όρους καθώς και την ολοκλήρωση της διαδικασίας πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων με κατοχύρωση στους πλειοδότες του διαγωνισμού.

Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να βρείτε όλα τα σημεία στα οποία συμφωνούν, καθώς και αυτά στα οποία αποκλίνουν οι δύο προτάσεις στο θέμα των ιδιωτικοποιήσων.

2. Μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων

Η βασικότερη διαφορά σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων, αφορά την αποκρατικοποίηση του ΑΔΜΙΕ και την ανεξαρτητοποίηση της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας.

Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να βρείτε όλα τα σημεία στα οποία συμφωνούν, καθώς και αυτά στα οποία αποκλίνουν οι δύο προτάσεις στο θέμα της αγοράς προϊόντων.

3. Δημόσια έσοδα

Σοβαρότερες είναι οι διαφορές που προκύπτουν σε ό,τι αφορά τα δημόσια έσοδα, με την ελληνική κυβέρνηση να προτείνει έκτακτη φορολόγηση (12%) σε όλες τις επιχειρήσεις με κέρδη άνω των €500.000 και τη μεριά των πιστωτών να την απορρίπτει, προτείνοντας –εναλλακτικά– ενίσχυση των εσόδων από την έκτακτη εισφορά φυσικών προσώπων.

Μικροδιαφορές προκύπτουν και αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των αλλαγών στο ΕΚΑΣ (ή/και την υιοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος) ενώ έχει επέλθει συμφωνία σε μία σειρά ζητήματα (διοικητικά θέματα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αδειοδότηση κινητής τηλεφωνίας νέας γενιάς και φορολόγηση ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών, κλπ.), με σημαντικότερο ίσως την αύξηση της φορολόγησης των κερδών επιχειρήσεων (από 26% σε 28%, η αρχική ελληνική πρόταση αφορούσε αύξηση σε 29%). Μία μικρή διαφορά παραμένει και σε ό,τι αφορά τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, με την ελληνική κυβέρνηση να προτείνει περικοπές της τάξης των 200 εκ. και τους θεσμούς να ζητούν μειώσεις 400 εκ. σε ετήσια βάση.

Η διαφορά σχετικά με στόχο για επιπρόσθετα έσοδα από ΦΠΑ έχει διαμορφωθεί πλέον σε 0,07% (λιγότερα από 150 εκ.)

Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να βρείτε όλα τα σημεία στα οποία συμφωνούν, καθώς και αυτά στα οποία αποκλίνουν οι δύο προτάσεις στο θέμα των δημοσίων εσόδων.

4. Ασφαλιστικό

Οι διαφορές είναι περισσότερο ποιοτικές και λιγότερο ποσοτικές και σε ό,τι αφορά το κεφαλαιώδες ζήτημα του ασφαλιστικού: Οι θεσμοί απαιτούν άμεση εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης (μέτρο που σύμφωνα με κατά καιρούς δηλώσεις θα εξοικονομούσε 300 εκ. ετησίως), ενώ η ελληνική πλευρά αντιπροτείνει αύξηση των εισφορών υπέρ των επικουρικών ταμείων (από 3% σε 3,5%), καθώς και κατάργηση των μειώσεων σε εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών (υπέρ ΙΚΑ) που τέθηκαν σε ισχύ το καλοκαίρι του 2014.

Μία, ακόμα, διαφορά παραμένει σε ό,τι αφορά την αύξηση στις εισφορές των συνταξιούχων υπέρ του κλάδου υγείας των ασφαλιστικών οργανισμών (με την πλευρά των θεσμών να προτείνει αύξηση στις εισφορές αυτές από 4% σε 6% και την ελληνική κυβέρνηση να δέχεται αύξηση σε 5%).

Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να βρείτε όλα τα σημεία στα οποία συμφωνούν, καθώς και αυτά στα οποία αποκλίνουν οι δύο προτάσεις στο θέμα του ασφαλιστικού.

5. Άλλα σημεία

Δεν σημειώνονται διαφορές μεταξύ των δύο κειμένων σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων» και την σταδιακή επάνοδο των τραπεζών σε αμιγώς ιδιωτικό καθεστώς. Μερική ασυμφωνία, παρατηρείται και στα εργασιακά.

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως μέρος της πρότασης προς δημοψήφισμα αποτελεί και η Προκαταρκτική Ανάλυση Βιωσιμότητας του Δημοσίου Χρέους. Πρόκειται για ένα, επίσης, τεχνικό-περίπλοκο κείμενο, όχι τόσο σε έκταση, όσο στις υποθέσεις στις οποίες στηρίζεται. Εάν δεν τις γνωρίζουμε είναι αδύνατο να προχωρήσουμε σε αξιολόγησή του. Μία σύντομη απόδοση του κειμένου αυτού μπορεί κανείς να αναζητήσει εδώ.

Το σύνολο των κειμένων που αφορούν την πρόταση προς δημοψήφισμα είναι διαθέσιμη σε αυτή την ηλεκτρονική διεύθυνση.

Συμπέρασμα

Μου είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθώ πώς θα πρέπει οι ψηφοφόροι να αποφασίσουν τι είναι σωστό να πράξουν και τι όχι. Η έλλειψη πληροφόρησης και γνώσης δημιουργεί προφανώς σύγχυση αναφορικά με τις συνέπειες της μιας ή της άλλης επιλογής.