ΤΟ ΝΤΙΤΡΟΙΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, σε άρθρο του στους New York Times, αναφέρεται στην εσφαλμένη προσέγγιση της «χρεοκοπίας» στο Ντιτρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η περίπτωση του Ντιτρόιτ αποτελεί τη μεγαλύτερη επίσημη χρεοκοπία δημοτικής αρχής στις ΗΠΑ. Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι μιλούν και πάλι για μια κρίση ανάλογη της Ελληνικής, που προήλθε από τη δημοσιονομική ανευθυνότητα και τους δημοσίους υπαλλήλους. Ωστόσο, ο Αμερικανός οικονομολόγος εκφράζει την αντίθεσή του στην άποψη αυτή.

Με τον τρόπο αυτό, ο γνωστός οικονομολόγος επανέρχεται στην κριτική του έναντι του χειρισμού της Ελληνικής κρίσης, όπου επικράτησε η δημοσιονομική ορθότητα έναντι των θέσεων εργασίας. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι για ένα μεγάλο διάστημα οι πολιτικοί σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο είχαν «Ελληνοποιήσει» (Hellenized) την οικονομική κρίση, μεταφέροντας την εσφαλμένη προσέγγιση της Ελλάδας παντού, με αποτέλεσμα να πληγεί η όποια προοπτική οικονομικής ανάκαμψης. «Όπως ίσως να θυμάστε, πριν από λίγα χρόνια η Ελλάδα βυθίστηκε στην οικονομική κρίση. Αυτό ήταν κάτι άσχημο, αλλά θα έπρεπε να έχει περιορισμένες επιπτώσεις στον υπόλοιπο κόσμο. Η Ελληνική οικονομία, άλλωστε, είναι αρκετά μικρή (στην πραγματικότητα μόλις 1,5 φορές μεγαλύτερη από την οικονομία της μητροπολιτικής περιοχής του Ντιτρόιτ). Δυστυχώς, πολλοί πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές χρησιμοποίησαν την Ελληνική κρίση για να καταλάβουν τη δημόσια συζήτηση και να αλλάξουν το ζήτημα από τη δημιουργία θέσεων εργασίας στη δημοσιονομική ορθότητα».

Ο Κρούγκμαν, στο κείμενό του αφήνει αιχμές ενάντια σε αυτούς, οι οποίοι επιχειρούν να ομοιάσουν την πρόσφατη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ με την Ελληνική οικονομική κρίση. Έτσι λοιπόν, διαχωρίζει τις δύο περιπτώσεις, εντοπίζοντας τα αίτια για καθεμία από τις κρίσεις σε διαφορετικά πεδία. Θεωρεί ότι η συζήτηση θα πρέπει να οδηγηθεί στη σωστή κατεύθυνση, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο δεν είναι η κακοδιαχείριση που έφερε την κρίση στο Ντιτρόιτ, αλλά οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς και μία κοινωνική και πολιτική δυσλειτουργία. Στο «παιχνίδι» της σύγχρονης οικονομίας, όπως επισημαίνει, υπάρχουν και οι ηττημένοι -τα «θύματα»- ένα από τα οποία είναι και το Ντιτρόιτ.

Πέραν όμως από τις διαφορές στα αίτια της οικονομικής κρίσης μεταξύ του Ντιτρόιτ και της Ελληνικής οικονομίας, μεγάλη είναι και η διαφορά στην αντιμετώπισή της. Το κόστος της εξόδου του Ντιτρόιτ από την κρίση θα το πληρώσουν οι πιστωτές του, ενώ οι βασικές έστω ανάγκες των πολιτών (επιδόματα ανεργίας, συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) θα συνεχίσουν να καλύπτονται μέσω των πλεονασμάτων άλλων πολιτειών των ΗΠΑ (π.χ. Ουάσινγκτον). Σε αντίθεση, το σύνολο του βάρους των πολιτικών που εφαρμόζονται στην περίπτωση της Ελλάδας το σηκώνει στις πλάτες της η Ελληνική κοινωνία.