Σύμφωνα με το Kiel Institute το χρέος στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλο που η οικονομία της δε θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει, εκτός και αν λάβει κάποια εξωτερική βοήθεια. Ακόμη και ένας μακροχρόνιος ρυθμός μεγέθυνσης του ονομαστικού ΑΕΠ της τάξης του 4% δε θα επέτρεπε στην Ελλάδα να αντιμετωπίσει το χρέος της. Το Kiel Institute σημειώνει ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να βοηθήσει θα ήταν μια διαγραφή χρέους.
Το βαρόμετρο χρέους που δημοσιοποιεί το Kiel Institute χρησιμοποιεί την έννοια του πρωτογενούς πλεονάσματος για να προσδιορίσει τη βιωσιμότητα των πολιτικών εσόδων και δαπανών των οικονομιών. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι η διαφορά μεταξύ των κρατικών εσόδων και των δαπανών μιας χώρας, εξαιρουμένων των επιτοκίων. Ο λόγος του πρωτογενούς πλεονάσματος προς το ΑΕΠ (PSR) πρέπει να είναι ίσος ή μεγαλύτερος από το λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ (S) επί τη διαφορά μεταξύ του ονομαστικού επιτοκίου (i) και του ονομαστικού ρυθμού μεγέθυνσης (g) εάν ο λόγος χρέους παραμένει σταθερός:
PSR ≥ (i – g)/(1 + g) S
Για την Ελληνική οικονομία το Ινστιτούτο υπολογίζει ότι εάν ο μακροχρόνιος ονομαστικός ρυθμός μεταβολής ήταν της τάξης του 2%, το απαραίτητο πρωτογενές πλεόνασμα προκειμένου να μην αυξάνεται το χρέος της θα ήταν 12,6%. Αντίστοιχα, αν ο μακροχρόνιος ονομαστικός ρυθμός μεταβολής ήταν της τάξης του 4% (αισιόδοξο σενάριο), το απαραίτητο πρωτογενές πλεόνασμα, προκειμένου να μην αυξάνεται το χρέος της, θα ήταν 8,86%.
Εάν πραγματοποιήσουμε τους παραπάνω υπολογισμούς, με βάση τις υποθέσεις του Kiel Institute, υποθέτοντας δηλαδή ότι το απαραίτητο πρωτογενές πλεόνασμα της Ελληνικής οικονομίας είναι της τάξης του 4,6% του ΑΕΠ και η ονομαστική μεγέθυνσης της τάξης του 4%, εκτιμάται ότι η Ελληνική οικονομία θα πρέπει να μειώσει το χρέος της κατά 47,65% (από €310,79 δις σε €173,16 δις), προκειμένου να μην αυξάνεται περεταίρω το χρέος της και να γίνει βιώσιμο! Είναι κάτι τέτοιο πιθανό; Αναμφισβήτητα όχι…
