Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ

Το In Deep Analysis προβάλλει το ζήτημα της παραβίασης της σύμβασης των γενεών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, όπως το ανέπτυξε ο Καθηγητής Harold James κατά τη συμμετοχή του στην Ημερίδα: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Στην έξοδο από την αρνητική δυναμική αναφέρθηκε και ο Klaus Schrader, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο εξόδου από την παρούσα κατάσταση στο μέλλον, χωρίς να είναι πολύ αισιόδοξος για το παρόν. Θα πρέπει να σκεφτούμε το σημείο αυτό με βάση τι ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία: Υπάρχει βαθιά κρίση εντός της Ευρώπης εν μέσω της παγκόσμιας οικονομίας που έχει, και αυτή, τα δικά της προβλήματα.

Η αντίδραση αφορά αντίδραση στην κρίση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ή στην κρίση της παγκοσμιοποίησης; Πολλές φορές ο κόσμος παραπονιέται για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης: για την Ανατολική Ευρώπη, αλλά και για τα αποτελέσματα των εξελίξεων στις αναδυόμενες αγορές. Όλα φαίνεται να κινούνται: Κινούνται τα εμπορεύματα, κινείται η εργασία και το κεφάλαιο. Η κίνηση της εργασίας αποτελεί πολύ σημαντικό θέμα και θα έπρεπε να είναι στο επίκεντρο της συζήτησης.

Η κρίση δημιουργεί απογοήτευση στους νέους ανθρώπους και τους μετακινεί: Η Βόρεια Ευρώπη είναι γεμάτη από νέους Ισπανούς, Ιταλούς, Έλληνες που αναζητούν καλύτερες ευκαιρίες. Με τον τρόπο αυτό, όμως, δεν πληρώνουν στη Νότια Ευρώπη, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα τους φόρους που απαιτούνται για την εκπαίδευση των νέων  ή συνεισφορές προς το ασφαλιστικό σύστημα.

Επομένως, προκύπτει παραβίαση της σύμβασης των γενεών, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με δύο τρόπους: Η πρώτη είναι να σταματήσουμε τη μετακίνηση του κόσμου. Υπάρχουν πολλοί σε πολιτικά κόμματα (κυρίως τα ακροδεξιά ή τα ακροαριστερά) που κάνουν αυτή την πρόταση.

Υπάρχει και άλλη λύση: Η δημιουργία των σωστών κινήτρων, ώστε να επιστρέψουν οι άνθρωποι, οι ιδέες και οι δεξιότητες που τώρα βρίσκονται αλλού.

Αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι θα πρέπει να εξετάσουμε ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπου συνέβη κάτι παρόμοιο. Δύο τραγικές αποτυχίες σε ότι αφορά τους νέους ανθρώπους αποτέλεσαν η Πολωνία και η Ιρλανδία. Τώρα, όλοι θεωρούν την Ιρλανδία μια ιστορία επιτυχίας. Αυτό που συνέβη στη δεκαετία του 1990, τόσο στην Πολωνία όσο και στην Ιρλανδία, αφορούσε τη δημιουργία θεσμών, ιδιαίτερα ελκυστικών για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι επέστρεψαν. Σε ορισμένες ανατολικές χώρες, όχι στη Ρουμανία, όχι στη Βουλγαρία, όχι στη FYROM, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν αυτή την ανάδρομη ροή, ώστε να ανακτηθεί το κενό των γενεών, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για το μέλλον.

Υπάρχουν βέβαια και μέρη, όπου κάτι παρόμοιο δεν λειτούργησε, όπως στην περίπτωση της Νότιας Ιταλίας, όπου αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ παρατηρήσαμε και πολύ μεγάλη ύφεση.

Ο Καθηγητής Harold James αναλύει τις θέσεις του στο κοινό της Ημερίδας.