ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Η ελεγχόμενη έξοδος του Ελληνικού Δημοσίου στις αγορές, μετά από τέσσερα χρόνια αποκλεισμού, είναι το πρώτο στάδιο της «καθαρής επιστροφής» στις Αγορές που τοποθετείται το 2016. Ουσιαστικά η ολική επαναφορά στις αγορές θα επιχειρηθεί τέσσερα με πέντε χρόνια μετά το hair-cut του 2012. Ένα hair-cut τέτοιου βάθους όπως αυτό της Ελλάδος απαιτεί πέντε με επτά χρόνια για να «ξεχαστεί» από τους κεφαλαιούχους. Με δεδομένη όμως τη διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος και την ικανότητά μας να αποπληρώνουμε έστω και μέρος του χρέους μας, το γεγονός ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη, το ότι το 80% του χρέους της ανήκει σε Ευρωπαίους θεσμικούς, το ότι το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της είναι σχετικά μικρό και το ότι πλήρωσε τα hold outs (αυτούς δηλαδή που αρνήθηκαν να μπουν στο hair cut), ενδεχομένως να επέδρασαν στο να μειωθεί η διάρκεια επανόδου στις αγορές.

Η έξοδος στις αγορές κεφαλαίου από χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα σταθεροποίησης σε δύο στάδια είναι συνήθης διαδικασία με μία χρονική διαφορά των δύο σταδίων ένα περίπου χρόνο. Η Πορτογαλία βγήκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2013 για 5,8 δις με ένα κόστος μικρότερο από 5% και η Ιρλανδία τον Ιούλιο του 2012 για 5,2 δις και 5,9 επιτόκιο και έκανε ολική επαναφορά (καθαρή έξοδο) φέτος.

Η έξοδος στις διεθνείς αγορές έχει ιδιαίτερη σημασία για μία οικονομία για τρεις κυρίως λόγους:

α) Αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Δημόσιο. Άρα και ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να δανείζεται υπό καλύτερους όρους ξεφεύγοντας από τα απαγορευτικά σημερινά επίπεδα. Συνακόλουθα θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας και θα έχει θετικές επιπτώσεις και στο ζήτημα επιστροφής των καταθέσεων αλλά και της εισροής νέων καταθέσεων σε μία bail – in Ευρώπη.

β) Διευρύνεται η δυνατότητα άσκησης εσωτερικής οικονομικής πολιτικής, δεδομένου ότι ένας νέος δανεισμός θα οδηγούσε σε νέους όρους και περιορισμούς άσκησης πολιτικής.

γ) Διαμορφώνεται η καμπύλη επιτοκίων του δημόσιου δανεισμού, γεγονός το οποίο βαθαίνει τις αγορές δημόσιου χρέους.

Η έξοδος φαίνεται να είναι επιτυχημένη δεδομένου ότι προσφέρθηκαν περίπου 20 δις ευρώ. Την ίδια στιγμή το αντίστοιχο κόστος ομολόγου δεκαετούς διάρκειας είναι γύρω στο 5,80%. Συγκεντρώθηκαν 3 δις ευρώ. Επισημαίνεται η πολύ μεγάλη προσφορά κεφαλαίων.

Περιέργως όμως αντιμετωπίστηκε από την πολιτική σκηνή με μία υπερβολή που δε συνάδει με παρόμοιες πράξεις οικονομικής πολιτικής.

Εάν λύθηκε το αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας ή εάν έπρεπε να βγούμε τώρα στις αγορές ή αργότερα (και πάντως μέσα στο α΄ εξάμηνο του 2014) είναι διαφορετικά ζητήματα που δε μας απασχολούν εδώ.

Το να μπορεί μία χώρα να δανείζεται είναι πολύ καλό. Τόσο απλά.