ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΑΠΟ ΤΟ GREEN DEAL ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΩΣ ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ

Ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών Π.Ε. Πετράκης μίλησε στον Νικόλα Ταμπακόπουλο στο liberal.gr για τους λόγους για τους οποίους οι αγρότες στην Ευρώπη διαμαρτύρονται:

«Το φαινόμενο των διαμαρτυριών των αγροτών έχει μία πανευρωπαϊκή διάσταση, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από τη Γαλλία. Είναι έντονες οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και τη Ρουμανία και υπάρχουν αντίστοιχες κινήσεις στο Βέλγιο και την Ιταλία.

Η απαρχή των αιτιών θα πρέπει να αναζητηθεί σε δύο αίτια. Πρώτον, στην Κοινή Αγροτική Πολιτική και στη λεγόμενη «green deal» που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση με δεδομένο ότι το 1/3 περίπου των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων προέρχονται από τον αγροτικό τομέα. Οι πράσινοι κανόνες έχουν αρκετά επώδυνες επιπτώσεις στον αγροτικό τομέα.

Του μεταφέρει ένα σημαντικό κόστος της πράσινης μετάβασης της αγροτικής οικονομίας. Συγχρόνως μια διάσταση αυτού είναι η αύξηση του φόρου που σχετίζεται και με την «πρασινοποίηση» των οικονομιών.

Επιπρόσθετα, εδώ και δύο χρόνια περίπου υπάρχει το ζήτημα της διάθεσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ φθηνών αγροτικών προϊόντων από την Ουκρανία, δεδομένου ότι έχουν καταργηθεί φόροι και δασμοί από προϊόντα προέλευσης από την Ουκρανία.

Αυτό είναι ένα ζήτημα που πιέζει τους αγροτικούς φορείς στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Θα πρέπει να σημειώσουμε και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και των φυσικών καταστροφών που καταστρέφουν ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής, το οποίο συνήθως είναι ανασφάλιστο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κακοκαιρία Daniel στη χώρα μας.

Σε πιο μακροπρόθεσμους παράγοντες πηγών αναταραχής στον τομέα αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε την έλλειψη εργατικών χεριών και ειδικοτήτων, που η μεταβολή της τεχνολογίας τα κάνει απαραίτητα.

Δύο ακόμα παράγοντες που προσθέτουν προβλήματα είναι οι αλλαγές στη διαδικασία παραγωγής που σχετίζονται με τα παραπάνω, ενώ το ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι έτοιμο να υποστηρίξει τις μεταβολές.

Τέλος, οι αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες ασκούν πιέσεις αλλαγής παραγωγικού μοντέλου. Οι προοπτικές μακροπρόθεσμα για τον τομέα τον αναδεικνύουν ως ένα πλέον κρίσιμο παράγοντα λειτουργίας των κοινωνιών, δεδομένου ότι οι προβλέψεις λένε ότι οι ποσότητες των διαθεσίμων τροφίμων διεθνώς, θα είναι μικρότερες των απαιτουμένων για την τροφή του πληθυσμού. Άρα κοινωνικά ο τομέας πλέον διαδραματίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο συγκριτικά με το παρελθόν».

Πηγή: liberal.gr