ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ

Η συζήτηση γύρω από το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο δοκιμάζεται η εμπιστοσύνη στην Ελληνική οικονομία και από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και του τρόπου που ασκείται η κριτική στην οικονομική πολιτική. Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις είναι αντικρουόμενες με αυτές της Τράπεζας της Ελλάδος. Βεβαίως η τελευταία λαμβάνει υπόψη της ταμειακές ροές, ενώ το ΥΠΟΙΚ έχει δημοσιονομικά μεγέθη. Σε τόσο δύσκολους όμως καιρούς θα έπρεπε να υπάρχει επικοινωνιακή πρόνοια.

Στο πρώτο οκτάμηνο λοιπόν του 2013 σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ το «Πρωτογενές Ισοζύγιο του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013» ήταν +2,9 δις ευρώ, ενώ σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος το «Πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού» ήταν -3,2 δις ευρώ. Η διαφορά προκύπτει (ανακοίνωση ΥΠΟΙΚ) εάν από το πρωτογενές ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού αφαιρεθούν 4,6 δις ευρώ που είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου (τέλος Αυγούστου) και τα έσοδα από τα Ελληνικά ομόλογα που απέδωσε η ΕΚΤ στην Ελλάδα (1,5 δις ευρώ) (+2,9 – 4,6 – 1,5 = -3,2 δις ευρώ).

Για τη διαμόρφωση της πραγματικής εικόνας του ελλείμματος η ΤτΕ ορθότατα αφαιρεί τις ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά θα έπρεπε να προστεθούν τα 1,5 δις από την ΕΚΤ αφού αποτελεί είσπραξη, έστω και μη επαναλαμβανόμενη. Το ότι δεν «λογίζεται» στο σταθεροποιητικό πρόγραμμα ως είσπραξη, δε με ενδιαφέρει καθόλου. Το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν -0,4 δις ευρώ για το τέλος Αυγούστου. Αυτή είναι και η ορθή εικόνα. Γι’ αυτό εξάλλου και το κόστος των 10ετών ομολόγων του δημοσίου βρίσκεται στο 10% από τα μέσα Ιουλίου με ελαφρά αυξητική (!) τάση. Εάν είχαμε επιτύχει οργανικό πρωτογενές πλεόνασμα αυτό θα πρέπει να απεικονιστεί σε μειωτική κίνηση της τιμής των ομολόγων.

Έτσι, μπορούμε να προσέξουμε ότι το αποτέλεσμα είναι περίπου «ίσα βάρκα, ίσα νερά» όσον αφορά στον κρατικό προϋπολογισμό. Το αποτέλεσμα αυτό ισορροπίας (ελαφρά αρνητικό) διαμορφώνεται υπό την αρνητική επίδραση α) της μη επαναλαμβανόμενης εισροής από την ΕΚΤ, β) της περικοπής του ΠΔΕ κατά 0,8 δις ευρώ και της μεταφοράς των δαπανών στο τέλος του χρόνου γ) στην καθυστέρηση της επιστροφής ΦΠΑ και δ) σε καινούργιες ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία και το σύστημα της υγείας.

Από την άλλη (θετική) μεριά αναμένουμε στη συνέχεια α) να υπάρχουν έστω και ασθενείς θετικές επιδράσεις (ΦΠΑ) από τη σημαντικότατη αύξηση του τουρισμού και β) αυξημένες εισπράξεις επειδή υπάρχει μετάθεσή τους (φόροι εισοδήματος κ.τ.λ.) στο υπόλοιπο του 2013.

Το αποτέλεσμα στο τέλος του χρόνου είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Εκτιμώ όμως ότι θα είναι έστω και οριακά θετικό επηρεαζόμενο κυρίως από τις εισροές της ΕΚΤ.

Το τελικό συμπέρασμά είναι ότι η δημοσιονομική κατάσταση χαρακτηρίζεται ελεγχόμενη και μας παραπέμπει σε στάση αναμονής για τη συνέχεια.

Ένα επιπρόσθετο επιμέρους συμπέρασμα αφορά στα 1,5 δις ευρώ που δε λόγισε η Τ.Ε. στο ταμειακό της υπολογισμό. Γιατί; Μάλλον διότι κατευθύνθηκαν σε λογαριασμό (εξυπηρέτηση χρέους;) έξω από τον έλεγχο της; Καλό θα ήταν να είχαμε μία διευκρίνιση. Επειδή όμως μάλλον αυτή είναι η ερμηνεία αναρωτιέμαι: Ήταν αδύνατον να έχουμε ζητήσει να επανακάμψουν άμεσα στην εσωτερική αγορά; Επιτέλους, εφόσον δε συμφώνησαν οι εταίροι να ενισχύσουν την εσωτερική ρευστότητα, ας τα κράταγαν να είναι υπερήφανοι ότι κέρδισαν από την κρίση της Ελλάδας! Ήταν προτιμότερο να τους μεταφέρουμε το πολιτικό βάρος της διακράτησής τους, παρά να ωφεληθούμε από τη μείωση του χρέους!