Ο ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΣ κ. ΝΤΑΪΣΕΛΜΠΛΟΥΜ

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα σχέδιο που υλοποιείται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι μία εξαιρετική πολυτέλεια για την εποχή μας, που δεν τη διαθέτει η Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Το ίδιο ισχύει και για το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού τομέα και την πιθανολογούμενη επέκταση του Κυπριακού μοντέλου διάσωσης. Ούτε υπάρχει κάτι τέτοιο που θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες χώρες.

Υπάρχει, όμως, μία κατεύθυνση συζήτησης για την αναδιάρθρωση του παγκόσμιου και του Ευρωπαϊκού τομέα, που ξεκίνησε από τους G20 στις Κάννες τον Νοέμβριο του 2011 και ενσωματώθηκε στις προτάσεις που συζητούνται σήμερα.

Αυτή η συζήτηση δε περιλαμβάνει ούτε την ουσία, ούτε τον τύπο που περιέλαβε η «λύση» στην Κύπρο. Αντίθετα, περιλαμβάνει μία σειρά από σκέψεις (δεν υπάρχουν ακόμα αποφάσεις) που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διαχείριση του αποδανεισμού του Ευρωπαϊκού συστήματος και αξίζει να συζητηθούν.

Όμως, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Όταν οι εκπρόσωποί του, λόγω άγνοιας και έλλειψης εμπειριών, επιτρέπουν την είσοδο σκοπιμοτήτων και κλείνουν τα μάτια τους στα πραγματικά αποτελέσματα (μηδενικό κόστος χρέους για τις χώρες του κέντρου, δυσθεώρητο για τον Νότο), τότε κινούμαστε σε λάθος κατεύθυνση.

Πηγή: Εφημερίδα Real News, (Πρώτη δημοσίευση: Κυριακή 31/03/2013).