Άρθρα Παναγιώτη Ε. Πετράκη - ΤΑ ΝΕΑ

ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ COVID

Το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον διαμορφωνόταν από την επίδραση της αυξανόμενης αστικοποίησης, τις μεταβολές στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, τις δημογραφικές μεταβολές, την κλιματική αλλαγή και τις μεταβολές της τεχνολογίας.

ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Η αβεβαιότητα και οι προσδοκίες επηρεάζουν αποφασιστικά την πορεία της ανάκαμψης και πηγάζουν από το αίσθημα εμπιστοσύνης των πολιτών. Γι αυτό η αντιπολιτευτική και συμπολιτευτική ρητορεία συνήθως στοχεύει σε αυτήν.

Η αβεβαιότητα του COVID περιλαμβάνει μία σειρά από υγειονομικά ζητήματα όπως την έκταση των μολύνσεων, τις νέες μεταλλάξεις, τη θνησιμότητα, τη σχέση εμβολιασμών και μολύνσεων, τον χρόνο ανάπτυξης φαρμάκων και την αποτελεσματικότητα των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.

ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ

Ο Covid-19 προκάλεσε μία κρίση με ιδιόμορφες οικονομικές επιπτώσεις: Ο εξωγενής χαρακτήρας της, η επίπτωση στις δυνατότητες προσφοράς εργασίας, η εξαφάνιση της ζήτησης αλλά και η αντίδραση της οικονομικής πολιτικής με τη νομισματική και δημοσιονομική χαλάρωση έφτιαξαν ένα μοναδικό κοκτέιλ συνεπειών κρίσης και πολύ διαφορετικό από αυτό της κρίσης του 2010. Οι επιπτώσεις έχουν έναν γενικό και ομοιόμορφο χαρακτήρα σε όλες τις δυτικές οικονομίες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.

ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΡΤΙΣΗ

Το ζήτημα της αύξησης στους κατώτατους μισθούς (σήμερα 650 ευρώ) αποτελεί μια δύσκολη απόφαση οικονομικής πολιτικής ιδίως στη χώρα μας αφού αναμειγνύεται η κρατική εξουσία στον προσδιορισμό του.

ΑΠΕΙΛΕΙ Η ΔΕΛΤΑ;

Το υγειονομικό μας πρόβλημα έχει τρεις διαφορετικές συνιστώσες. Η μία είναι οι μεταλλάξεις του ιού (μεταδοτικότητα, επικινδυνότητα) και ιδιαιτέρως η μετάλλαξη Δέλτα. Η δεύτερη είναι ότι το ποσοστό εμβολιασμού προσκρούει στην αρνητική στάση ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού. Η τρίτη που σ' έναν βαθμό είναι και αποτέλεσμα των άλλων δύο, είναι ότι παρόλη την αύξηση του ποσοστού των εμβολιαζομένων οι περιπτώσεις COVID αυξάνονται ξανά.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΣΑΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Η προβλεπτικότητα έχει επιστρέψει στις οικονομικές προγνώσεις, μετά τον Μάιο του 2020, πάντοτε βεβαίως μέσα στα περιθώρια αβεβαιότητας. Παρ’ όλα αυτά, επισυμβαίνουν μεταβολές που, αν και δεν είναι δραματικές, έχουν ιδιαίτερη αξία.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι μετά τον Covid θα είχαμε ανάκαμψη το 2021 και μία γενναία ανάπτυξη του 2022 που θα έφερνε και την επίδραση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Μετά όμως, αυτή θα απομειωνόταν οδηγώντας τελικά την οικονομία σε μια μεσομακροπρόθεσμη, χαμηλής τάσης ανάπτυξη, της τάξης του 1 με 1,5%.

ΤΟΛΜΗΡΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;

Τώρα που έχουμε πάρει τον μακρύ δρόμο για να αφήσουμε πίσω μας την πανδημία, αναρωτιόμαστε εάν αυτή η εμπειρία επέδρασε στη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας. Θα πρέπει μάλιστα να ομολογήσουμε από την αρχή ότι το ενδιαφέρον μας το συγκεντρώνουν τα θέματα που μπορούν να παίξουν έναν ρόλο στην οικονομική συμπεριφορά. Ειδικότερα μας ενδιαφέρει το ζήτημα της διαχείρισης του κινδύνου και της αποφυγής της ζημιάς.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ VS ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Ελλάδα προετοιμάζεται να ζήσει μία έντονη αναπτυξιακή διετία. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η εισροή κεφαλαιακών πόρων από την Ευρώπη κυρίως προς τις υποδομές και την ενίσχυση μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων με πράσινο και ψηφιακό χαρακτήρα.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο υπουργός Ανάπτυξης είχε να ανακοινώσει βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης της ελληνικής οικονομίας στην παγκόσμια οικονομία όπως έγινε στην Ελλάδα την προηγούμενη εβδομάδα.

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ VS ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ, ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ VS ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ

Η κρίση του Covid-19 σημαίνει ότι η κατανάλωση απουσιάζει από την οικονομία. Μία μεγάλη μερίδα των ανθρώπων έπαψε να εργάζεται και έτσι τα εισοδήματά τους εξαερώθηκαν, δεν παρήχθησαν δηλαδή αλλά συγχρόνως οι άνθρωποι αύξησαν τις αποταμιεύσεις τους. Στην ευρωζώνη το 2020 έφθασαν στο 20% του διαθέσιμου εισοδήματος και οι καταθέσεις των νοικοκυριών αυξήθηκαν με τον υψηλότερο ρυθμό μετά το 2013 (20 δισ. στην Ελλάδα). Είναι αποταμιεύσεις ασφάλειας και ήταν και αναγκαστικές αποταμιεύσεις, αφού οι πολίτες δεν είχαν πού να ξοδέψουν την αγοραστική τους δύναμη.