ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ

Πράγματι, ήταν σημαντική εκείνη η στιγμή, όταν ο άνθρωπος επινόησε τον τροχό. Τα  πράγματα άρχισαν να τρέχουν… Ξέφυγαν από τη στατικότητά τους και οι άνθρωποι δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν. Το ζήτημα που προέκυψε αργότερα ήταν το πόσο γρήγορα θα μπορούσαν να κινούνται. Ποια κινητήρια δύναμη, ενέργεια θα χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις τους: τους μύς τους, ζώα, ατμό, πετρέλαιο, βενζίνη ηλεκτρισμό, ακόμη και ατομική ενέργεια. Ο τροχός, ρόδα είναι και γυρίζει. Για να γυρίσει, όμως, χρειάζεται κάποια ενέργεια.

Ο τροχός, οι τροχοί δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε οριζόντιες κατευθύνσεις. Χρησίμευσαν και για κάθετες ανυψώσεις και καθόδους.  Παντού, δηλαδή, όπου ο άνθρωπος θέλησε να δώσει κίνηση: σε αεροπλάνα, σε βαπόρια, σε ανελκυστήρες, σε κυλιόμενες σκάλες, σε ρολόγια κ.λπ. Οι άνθρωποι δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη με κανένα τρόπο την τόσο αρχαία ανακάλυψή τους. Οι σύγχρονοί μας δεν ανακαλύπτουν… εκ νέου τον τροχό, αλλά σκαρφίζονται καινούριους τρόπους εφαρμογής του. Και μιας και είναι μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούν και μεταφορικά την έννοια για ποικίλου τύπου εφαρμογές.

            Λένε για κάποιον που δεν «παίζει» και τόσο σημαντικό ρόλο σε μια υπόθεση, ότι είναι «ο τελευταίος τροχός της αμάξης». Αναφέρονται  στον τροχό του χρόνου, της ζωής (βίου), της ιστορίας, τον τροχό του λούνα πάρκ, των χρωμάτων, της ρουλέτας, της τύχης. Ο τελευταίος θεωρείται ως σύμβολο της αβεβαιότητας των ανθρωπίνων πραγμάτων, της ανθρώπινης μοίρας. Σε αυτήν την περίπτωση οι άνθρωποι ελπίζουν ότι θα αλλάξει κατά κάποιον τρόπο η τύχη τους: που θα πάει, θα γυρίσει κι ο τροχός. Άλλωστε όλα αυτά έχουν αποτυπωθεί και σε στίχους λαϊκών τραγουδιών. Γι’ αυτό οι άνθρωποι σπεύδουν παραμονές του νέου χρόνου, αλλά και πολλές άλλες ημέρες να «παίξουν» για να βρουν την τύχη τους. «Παίζουν ἐν οὐ παικτοῖς»!

            Ρόδα, λοιπόν, είναι και γυρίζει. Θα αλλάξει η τύχη και ο τροχός θα μεταφέρει ανελκύοντας από ανεκμετάλλευτα μεταλλεία ανέλπιστους θησαυρούς, σαν εκείνον τον τροχό του μηχανήματος που μετέφερε στην επιφάνεια μόλυβδο στο παλιό ορυχείο του Λαυρίου. Η λειτουργία του σταμάτησε το 1992[i].

            Η τύχη μας, λοιπόν, εναποτίθεται σ΄ έναν τροχό, από το γύρισμα του οποίου και εξαρτάται; Τι είναι άλλωστε τύχη; Μια αναγκαιότητα για να λειτουργήσουν τα ανθρώπινα πράγματα; Ή όπως έλεγε μια φίλη, η τύχη είναι στα χέρια ενός Θεού που ενεργεί μεν αλλά επιθυμεί να παραμένει άγνωστος (incognito); Εμείς δεν έχουμε παρά την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, στην ανάγκη μας που καλύπτεται, φιλότιμα να προσπαθούμε να διακρίνουμε την  μυστική παρουσία του Θεού στην ζωή μας[ii]. Καθότι αυτός ο τροχός της  τύχης μας, ας το γνωρίζουμε πολύ καλά, περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα, ο οποίος διέρχεται από το κέντρο του.

Ας ελπίσουμε ότι μέσα στο χρόνο που μας υποδέχεται και σε κάθε ημέρα του να μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι αυτός ο Άξονας γύρω από τον οποίο  οφείλει να στρέφεται ο τροχός του βίου μας, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Χριστό. Εμείς ας φροντίζουμε να κινούμεθα γύρω απ’ Αυτόν.

Καλή Χρονιά, λοιπόν, και ευ-τυχισμένη! Ή όπως έγραφαν οι παλαιότεροι: «Αίσιον και ευτυχές το Νέον Έτος»!

Το «αίσιον και ευτυχές» δεν έρχεται από μόνο του. Ο Άξονας για τον οποίο κάναμε λόγο είναι η εγγύηση, ότι δεν τρέχουμε αλλού γι’ αλλού. Χρειάζεται και η δική μας συνέργεια. Και όπως λέει ο ποιητής (Ὀδυσσέας Ἐλύτης):

«για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς,

θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους».

Άλλωστε, η Παράδοσή μας υποστηρίζει, ότι πρέπει να δώσουμε αίμα για να λάβουμε πνεύμα («δός αίμα και λάβε πνεύμα»). Αξίζει, όμως, αυτόν τον κόπο. Δεν τον αξίζει; Μ’ αυτόν τον τρόπο γινόμαστε κι εμείς συνεργοί Θεού και «η τύχη μας» ή μάλλον το rendez-vous με την τύχη μας δεν γίνεται στα τυφλά!