ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ν. ΔΕΜΕΤΖΟΣ, Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε. ΑΘΗΝΑ 2019

Ο Κωνσταντίνος Δεμέτζος, καθηγητής της Φαρμακευτικής Τεχνολογίας και Νανο-Τεχνολογίας  του Πανεπιστημίου Αθηνών  μετά από τις πολλαπλές αξιόλογες και βραβευμένες έρευνες και μελέτες του παρουσιάζει ένα βιβλίο, που συνδυάζει αρμονικά την Επιστήμη με τη Λογοτεχνία.

Το βιβλίο με τίτλο: «Η φωνή της Επιστήμης και η σιωπή της Φύσης» αποκαλύπτει τον στόχο του συγγραφέα να καταδείξει τις σιωπηλές και  αθόρυβες  εξελίξεις και τα  φαινόμενα τα οποία εξελίσσονται δυναμικά στη Φύση, χωρίς να μπορούμε να τα αντιληφθούμε λόγω της κλιμάκωσης των διαστάσεων, και παράλληλα να αναδείξει τα επιτεύγματα του ανθρώπινου πνεύματος , τα οποία αποτελούν τη φωνή της Επιστήμης για την κατανόηση αυτών των φυσικών φαινομένων. Το θέμα , όμως, είναι πολύπλοκο και όπως χαρακτηριστικά είπε ο A.Einstein: είμαστε συχνά αδύναμοι στην προσπάθεια  να κατανοήσουμε την ίδια τη Φύση.

Ένας νέος επιστήμονας προσπαθεί να κατανοήσει δύσκολες επιστημονικές έννοιες στο φυσικό του χώρο, τη βιβλιοθήκη, ενώ ο παππούς του προβάλλει άλλοτε ως παρελθόν και άλλοτε ως μέλλον, και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της βιβλιοθήκης. Το βιβλίο είναι ουσιαστικά ένας εσωτερικός μονόλογος αλλά και  μια συζήτηση με τον παππού, που συναντά ο αναγνώστης άλλοτε ως παρουσία, που τον εκπλήσσει, και άλλοτε ως «ξωτικό» της βιβλιοθήκης μέσα στην οποία τριγυρνά. Στο βιβλίο αυτό θα συναντήσει επίσης έναν καθρέφτη, τον καθρέφτη  του χρόνου, τον καθρέφτη του κάθε ανθρώπου, που πρέπει να τον αντικρύζει για να μαθαίνει  ποιος είναι , για να βλέπει την πορεία του και να ωριμάζει με τις επιλογές του. Ο καθρέφτης αυτός θα του δείξει το επίπεδο των γνώσεών του αλλά και της αυτογνωσίας του.

Στο παιχνίδι με τον καθρέφτη, κάποια στιγμή ο παππούς  απευθύνεται στον νεαρό και τον ξαφνιάζει λέγοντας: «ξεχνάς νεαρέ μου, ότι το παιχνίδι με τον καθρέφτη, που διάλεξες,  έχει εκπλήξεις. Ίσως μια από αυτές είμαι και εγώ, σαν τον Ζορμπά του Καζαντζάκη. Ε, λοιπόν αυτός είμαι! Αληθινά, όλα αυτά που σκέφθηκες. Χωρίς όρια η σκέψη, όπως και η ζωή. Την απολαμβάνεις μέχρι το τέλος, χορεύεις μαζί της, δεν είσαι θεατής. Χορεύεις μέσα στην αρχέγονη «σούπα» των μεταβολών, των εξελίξεων και των συγκρούσεων με ένα ρυθμό που δεν μετράει ανάσες, παρά μόνο συναισθήματα.

Ο παππούς θα του ζητήσει συνέπεια και αφοσίωση στη συζήτηση και ο εγγονός θα μάθει πολλά συζητώντας μαζί του. Ο παππούς είναι ο Νέστορας που θα τον συμβουλεύσει με την εμπειρία και τη σοφία του, γιατί ο νεαρός επιστήμονας κατά την εξέλιξη των γνώσεών του παλεύει να προσεγγίσει την αλήθεια, και ως ένας νέος Οδυσσέας αναζητά την «Ιθάκη» του. Και ο παππούς του θυμίζει τους στίχους του Καβάφη στο ομώνυμο ποίημά του.

Σε ερώτηση του εγγονού αν η Τεχνολογία μπορεί να τον βοηθήσει να διαβάσει καλύτερα αυτά που προσπαθεί ο παππούς να του εξηγήσει, ο παππούς απάντησε : «και βέβαια θα σε βοηθήσει, δεν είναι όμως η λύση. Η Τεχνολογία προέρχεται και  εξελίσσεται μέσα από τη συνεχή κατανόηση των αρχών και των νόμων της Φύσης, και μόνον όταν διαβάζουμε σωστά τη Φύση συμβαίνουν οι μεγάλες αποκαλύψεις».

Στο τέλος ενοτήτων του βιβλίου του ο συγγραφέας παραθέτει αλήθειες και αξίες ζωής, που τις χαρακτηρίζει «σημαντικά συμπεράσματα». Ενδεικτικά αναφέρονται τα ακόλουθα συμπεράσματα: α) Οι τεχνολογικές εξελίξεις μας εντυπωσιάζουν, αλλά η πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης, μας ξεπερνά. β) Προσωπικότητα είναι αυτό που μένει και είναι ορατό από τους άλλους και από τον εαυτό μας, όταν «ξεχαστούν» αυτά που ζήσαμε ή μάθαμε κατά την περίοδο της εκπαίδευσής μας στα σχολεία και στην οικογένεια. Είναι ουσιαστικά η παιδεία μας.

Στο τέλος του βιβλίου ο εγγονός φαίνεται να εκφράζει  το δικό του συμπέρασμα: «Ο παππούς ήταν επιστήμονας. Γι αυτό τον απασχολούσαν απλά και όχι σπουδαία πράγματα, όπως έλεγε. Και όλα όσα με δίδαξε ήταν απλά. Τα σπουδαία δεν τα είδαμε.

Πρωτότυπο, διεπιστημονικό, διδακτικό και βαθυστόχαστο το εντυπωσιακό αυτό βιβλίο του Κωνσταντίνου Δεμέτζου, σε μια καλαίσθητη έκδοση με σχετικό φωτογραφικό υλικό. Προβληματίζει με τη φιλοσοφία του τον αναγνώστη και ιδιαίτερα τον νέο επιστήμονα, ανοίγοντάς του δρόμους για την έρευνα με τρόπο λογοτεχνικό, που τον διδάσκει έμμεσα χωρίς να τον καταπονεί με στεγνές συμβουλές. Η αξία, εξάλλου, του βιβλίου αναγνωρίστηκε ήδη με τη μετάφρασή του σε επτά διεθνείς γλώσσες: Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ισπανική, Πορτογαλική, Ρωσική και Ιταλική.