Τι άλλο να σημαίνουν αυτές οι Παγκόσμιες Ημέρες από μία υπόμνηση να προσέξουμε καταστάσεις που συνήθως ξεχνάμε και, όμως είναι χρήσιμο να τις θυμόμαστε, γιατί θίγουν βασικές πτυχές της ζωής μας. Ο άνθρωπος ξεχνάει συνήθως και περιφρονεί ζωτικά πράγματα των οποίων η αμέλεια οδηγεί σε ζωτικούς κινδύνους γι αυτόν και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.
Για ποιο πράγμα προειδοποιεί η του τίτλου μας Παγκόσμια Ημέρα; Τι σημαίνει ερημοποίηση; Κοντολογίς: «ερημοποίηση είναι η μετατροπή των ευφόρων εδαφών σε έρημο (κύριος ένοχος ο άνθρωπος). Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών καθώς και πλημμύρες. 200 χώρες του κόσμου συντονίζουν τις ενέργειές τους για την καταπολέμηση του φαινομένου μέσω του ΟΗΕ».
Εάν η ερημοποίηση πλήττει σοβαρά το περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο, μια άλλη ερημοποίηση είναι επίσης σοβαρή απειλή γι΄ αυτόν. Ο σημερινός άνθρωπος οδηγείται σε μια κοινωνία ερήμου. Κινείται έρημος και μόνος στην ερημία των πόλεων. Κι αν στις πραγματικές ερήμους υπάρχει το ενδεχόμενο μιας όασης που θα ξεδιψάσει τον οδοιπόρο, που θα βρει ο «πολίτης» νερό δροσερό για να ικανοποιήσει τη δίψα του και κοινωνία για να κοινωνήσει με τους άλλους και να ξεπεράσει την ερημία του.
Από τα υλικά πηγαίνουμε στα πνευματικά. Θα ακούσουμε άραγε τη φωνή, που με δύναμη προσκαλεί: «Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιωάννου 7,37), ή θα την αγνοήσουμε και θα μείνουμε διψασμένοι και ξεροσταλιασμένοι;
Τι έχουμε να προσφέρουμε στον σημερινό διψασμένο άνθρωπο που απειλείται από πνευματική ξηρασία έτσι ώστε να αποφύγει την πνευματική ερημοποίηση; Αναμένουμε τα σχόλιά σας και τις προτάσεις σας!
