ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η γνώση της προέλευσης του δικαίου γενικώς, πώς τούτο διαμορφώνεται, διαπλάθεται σε μια κοινωνία και ισχύει, μας οδηγεί με ασφάλεια στην κατανόηση του Αθλητικού Δικαίου. Η αθλητική ζωή, η κοινωνία του αθλητισμού και η σωματική δραστηριότητα διέπονται από σύνολο κανόνων δικαίου, τους κανόνες δικαίου, που ρυθμίζουν τη φύση των αθλητικών θεσμών, την αθλητική και σωματική δράση και τον αγώνα, τη συμμετοχή, τις διαμορφούμενες αθλητικές σχέσεις των φυσικών και των νομικών προσώπων και αντιμετωπίζουν τα ανακύπτοντα προβλήματα στο αθλητικό γίγνεσθαι.

Το θεσμικό οικοδόμημα του αθλητισμού, διεθνώς διέπεται από κανόνες και πράξεις διεθνών οργανισμών και από διεθνείς συμβάσεις και κανόνες των διεθνών αθλητικών οργανώσεων. Η αθλητική πράξη - αθλητισμός διέπεται από ένα σύνολο ειδικών νόμων και διατάξεων, με δημόσιο και ιδιωτικό χαρακτήρα, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά και τους κατά το νόμο κανονισμούς των αθλητικών φορέων. Το σύνολο των κανόνων δικαίου αυτών αποτελούν την ισχύουσα έννομη τάξη για τον αθλητισμό, τη σωματική δραστηριότητα και τη φυσική αγωγή και συγκροτούν το Αθλητικό δίκαιο.

Σε εθνικό επίπεδο το αθλητικό δίκαιο αποτελούν:

α) το σύνολο των κανόνων θετικού δικαίου της νομοθετικής διαδικασίας της βουλής, της κεντρικής διοίκησης κατ’ επιταγή του Συντάγματος για τη Φ.Α και τον αθλητισμό,
β) οι κανόνες που τίθενται στο πλαίσιο των ορίων της θεσμικής αυτονομίας από την αθλητική σωματειακή οργάνωση - καταστατικά και κανονισμοί αθλητικών Ομοσπονδιών κατά το ιδιωτικό δίκαιο και τις ειδικές διατάξεις του αθλητικού νόμου, και οι κανονισμοί των διεθνών αθλητικών φορέων των οικείων αθλημάτων στο βαθμό που ενσωματώνονται στο εθνικό δίκαιο και συναποτελούν το ενδοαθλητικής φύσης δίκαιο, τη Lex Sportiva,
γ) οι κανόνες του κοινού δικαίου άμεσα, ή έμμεσα ή και κατ’ απορρόφηση.

Σε διεθνές πεδίο το αθλητικό δίκαιο αποτελούν:

α) οι κανόνες για τον αθλητισμό και τη Φυσική Αγωγή, που θέτουν κυβερνητικοί ή  διακυβερνητικοί οργανισμοί, όπως είναι η UNESCO, οι κανόνες των διεθνών συμβάσεων και πράξεων που αφορούν την αθλητική και αγωνιστική δραστηριότητα, όπως είναι οι κανόνες για το Anti-doping, αποτελούν το Διεθνές Αθλητικό δίκαιο.
β) οι κανόνες δικαίου των διεθνών αθλητικών θεσμών, όπως είναι οι Διεθνείς Ομοσπονδίες Αθλητισμού (ΔΟ) και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή για ζητήματα Ολυμπιακών Αγώνων (Δ.Ο.Ε.),  είναι ανεθνικού δικαίου, μια sui generis διεθνής ανεθνική αθλητική έννομη τάξη η Lex Sportiva.

Πέραν των ανωτέρω, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές πεδίο προς εξασφάλιση της αθλητικής ζωής, ενδοσωματειακής και –κυρίως- ενδοαγωνιστικής, η οποία διαμορφώνεται πέρα από τη οργανική σφαίρα του σωματείου με την εφαρμογή των κανόνων της lex Sportiva όπως και των κανόνων του εσωτερικού αθλητικού δικαίου, για την επίλυση των αθλητικών διαφορών υφίσταται ένα σύνολο δικαιοδοτικών οργάνων, τα οποία αποτελούν την αθλητική δικαιοδοτική τάξη. Στόχος του αθλητικού νομοθέτη είναι η εξασφάλιση της ορθής, κατ’ άλλους δίκαιης (Fair), δίκης στις ανακύπτουσες διαφορές από την εφαρμογή των κανόνων αυτών της lex sportiva για ταχεία, ενιαία και διάφανη απονομή του δικαίου στο αθλητικό πεδίο. Δίπλα  δηλαδή στην δικαιοσύνη, αναπτύσσεται στον αθλητικό χώρο η λεγόμενη οργανική δικαιοσύνη (justice organique) "αθλητική δικαιοσύνη", η οποία απονέμεται από τα οργανικά δικαστήρια (tribunaux organiques), περιλαμβάνει τις εσωτερικές «δικαιοδοτικές κρίσεις» των οργάνων των διεθνών και εθνικών ομοσπονδιών.

Για την επίλυση των αθλητικών διαφορών στο διεθνές ενδοαθλητικό και ενδοολυμπιακό πεδίο δημιουργήθηκε το Court Arbitration of Sport (CAS). Το CAS έχει κατοχυρώσει την κατ’ αποκλειστικότητα επίλυση όλων των αθλητικών διαφορών, πάντα με τo ερώτημα ανοιχτό: ποια μπορεί να είναι τα όρια εξουσίας και ισχύος των αποφάσεών του.