ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟ Ή ΜΕΣΑΙΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ» ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Ταχύτατη και υπεύθυνη αντιμετώπιση των προβλημάτων των τραπεζών, προκειμένου να αποφευχθεί κάποιο μικρό ή μεσαίο «ατύχημα» προτείνει ο Παναγιώτης Ε. Πετράκης, καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όπως επισημαίνει στη συνέντευξη του στο mononews.gr, μέχρι σήμερα οι τράπεζες δεν μπήκαν σε πρώτη προτεραιότητα από την οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε, η οποία επικεντρώθηκε στην φορολογική αφαίμαξη και την αποεπένδυση. Σχετικά με το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, ο κ. Πετράκης αναφέρει ότι απαιτούνται πολλά χρόνια ακόμη για την αντιμετώπισή του.

Παράλληλα, ο καθηγητής του τμήματος Οικονομικών του ΕΚΠΑ τάσσεται υπέρ της κατάργησης του υποκατώτατου μισθού, ωστόσο αναφέρει ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού πρέπει να βρίσκεται σε συνάρτηση με την παραγωγικότητα. Σε περίπτωση που θεσμοθετηθεί μια αύξηση 10%, ο κ. Πετράκης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι θα φέρει προβλήματα σε χιλιάδες επιχειρήσεις που αναπτύσσονται με χαμηλότερο ρυθμό.

Όλα δείχνουν ότι επίκειται η έξοδος στις αγορές αλλά με μικρή έκδοση πενταετίας κι όχι δεκαετίας. Πιστεύετε ότι αυτό συνιστά επιστροφή σε ρυθμούς κανονικότητας για την οικονομία ή όχι;

Το έχουμε συζητήσει το θέμα αρκετά και νομίζω ότι όλοι πια αντιλαμβάνονται ότι η κανονικότητα στο βαθμό που σημαίνει ελεύθερη πρόσβαση του δημοσίου στις αγορές είναι αρκετά μακριά. Παρόλα αυτά η έκδοση ενός πενταετούς ομόλογου, επταετούς ή ακόμα ενός δεκαετούς περιορισμένου ύψους είναι ένα θετικό βήμα ανάλογο αυτού που είχαμε κάνει το 2018 και ακόμα  από το 2014. Η κανονικότητα πάντως είναι μία πολύ πιο σύνθετη έννοια.

Με βάση το μείγμα των πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είστε σε θέση να εκτιμήσετε πως θα διαμορφωθεί στο άμεσο μέλλον το τοπίο της ελληνικής οικονομίας;

Το τοπίο της Ελληνικής οικονομίας, υπό κανονικές συνθήκες, στα αμέσως επόμενα χρόνια παραπέμπει σε μία υποτονική αναπτυξιακή πορεία, επηρεαζόμενη και από την γενικότερη ευρωπαϊκή πορεία, που δε θα είναι αρκετή για να επουλώσει σύντομα τις πληγές της δεκαετούς ύφεσης.

Η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αποφασίσουν εάν αυτή η προοπτική είναι ικανοποιητική ή χρειάζονται γενναιότερες αποφάσεις για το μέλλον. Νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε στην δεύτερη εκδοχή.

Θα χαρακτηρίζατε την Ελλάδα φιλόξενη χώρα για την επιχειρηματικότητα; Τι παρεμβάσεις θα πρέπει να γίνουν κατά την άποψη σας τόσο σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων, όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας προκειμένου να βελτιωθεί ουσιαστικά το υφιστάμενο περιβάλλον;

Η Ελλάδα, παρόλη την μεταρρυθμιστική προσπάθεια των προηγούμενων ετών, παραμένει μία χώρα όπου η επιχειρηματικότητα δεν βρίσκει πολύ φιλόξενο έδαφος.

Η έννοια της «νομιμότητας» της «μεταφοράς» του πλούτου από εκεί που παράγεται, που είναι ο ιδιωτικός τομέας, σε συλλογικές οντότητες (κράτος, ρυθμίσεις κ.τ.λ.) είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Η αντιστροφή της αντίληψης αυτής είναι ίσως η σημαντικότερη προτεραιότητα.

Το Doing Business και το Global Competitiveness Report προσδιορίζουν με μεγάλη σαφήνεια τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Προέχει βέβαια η αναδιοργάνωση του νομικού συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση η υιοθέτηση πολιτικών που οδηγούν στην Διατηρήσιμη Ανάπτυξη και Διοίκηση, την Ενίσχυση της Συμπερίληψης, την Ενίσχυση των Φιλικών με την Μεγέθυνση Συμπεριφορών και τέλος το σημαντικότερο όλων, την υιοθέτηση πολιτικών Δυναμικής Μεγέθυνσης περιγράφουν το ζητούμενο πλαίσιο μίας δυναμικής αναπτυξιακής πορείας.

Οι τράπεζες έχουν υποστεί μια άνευ προηγουμένου χρηματιστηριακή καθίζηση. Υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό; Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί τελικά με τα σχέδια απομείωσης των «κόκκινων» δανείων που είναι στο τραπέζι;

Για λόγους που δύσκολα γίνονται αντιληπτοί, οι τράπεζες δεν τέθηκαν σε πρώτη προτεραιότητα από την οικονομική πολιτική πιστεύοντας ότι η φορολογική αφαίμαξη και επανεπένδυση θα ήταν αρκετά για να διακινηθεί η οικονομία.

Βεβαίως τα κόκκινα δάνεια θα κάνουν αρκετά χρόνια να αντιμετωπιστούν.

Στην πραγματικότητα όμως η καθυστερημένη παρέμβαση, και από την οικονομική πολιτική και από τον SSM, για την αντιμετώπιση του προβλήματος οδηγεί (όπως και το 2015) στην ευνόηση πωλήσεων «πακέτων» δανείων σε πολύ χαμηλές τιμές.

Απαιτείται ταχύτατη και υπεύθυνη ενεργοποίηση της οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των τραπεζών έτσι ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποιου μικρού ή μεσαίου «ατυχήματος».

Η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών και η ταυτόχρονη αύξηση του κατώτατου μισθού έως και 10% θεωρείτε ότι είναι προς την σωστή κατεύθυνση;

Η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών έχει σημασιολογική θετική αξία δεδομένου ότι υπάρχουν οι ευέλικτες μορφές εργασίας που εξουδετερώνουν την οικονομική σημασία του. Οι αυξήσεις των αμοιβών εργασίας πρέπει να είναι συνάρτηση της παραγωγικότητας της εργασίας που για πρώτη φορά φέτος, μετά από πολλά χρόνια, αναμένεται να είναι λίγο θετική. Αυξήσεις της τάξης του 10% όμως, ίσως δοκιμάσουν τις εύθραυστες δυνατότητες των επιχειρήσεων που βλέπουν τα αποτελέσματά τους να βελτιώνονται αλλά με ένα χαμηλό ρυθμό.

Πρώτη δημοσίευση: Mononews