ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ «ΟΡΕΚΤΙΚΟ»

Οι σημερινές συμφωνίες με την Κίνα είναι μια μικρογραφία από αυτό που θα δούμε στο μέλλον, και η Cosco κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή επένδυση, δηλώνει στο liberal.gr o Παναγιώτης Πετράκης, προσθέτοντας ότι αυτή η «ψήφος εμπιστοσύνης» από το Πεκίνο, φέρνει συνέργειες, πολύ ευρύτερες απ' αυτό που μπορούμε σήμερα να δούμε.

Σχολιάζοντας τα όσα συμφωνήθηκαν χθες μεταξύ Μητσοτάκη -Σι Τζιπίνγκ, ο καθηγητής Οικονομικών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, μιλά για τις τεράστιες ευκαιρίες που κρύβει η περιοχή μας, όπως για παράδειγμα στη γειτονική Αφρική, που εξελίσσεται σε μελλοντικό έπαθλο του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, γι' αυτό και υποστηρίζει ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο την κινεζική διείσδυση, όσο περισσότερο μας επιτρέπουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες.

Συνολικά πάντως στο μέτωπο της προσέλκυσης επενδύσεων, θεωρεί κλειδί την ενίσχυση του ανταγωνισμού, προσθέτοντας με νόημα ότι είναι αρκετοί οι τομείς στην Ελλάδα όπου αυτός δεν λειτουργεί, επομένως πρέπει, όπως λέει, η Επιτροπή Ανταγωνισμού να κάνει αισθητή την παρουσία της και σε άλλους κλάδους, φέρνοντας ως παράδειγμα τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών που παραμένουν στο ύψος τους, παρ’ ότι οι μισθοί στα χρόνια της κρίσης κατέρρευσαν.

- Τι δείχνει η ψήφος εμπιστοσύνης της Κίνας στην ελληνική οικονομία, που έρχεται μετά το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, και το θετικό κλίμα που εισέπραξε;

Είναι πολύ σημαντικό σε μία εποχή όπου ο κόσμος αντιμετωπίζει μία συνολική επιβράδυνση η Ελλάδα ν’ αναπτύσσει τις οικονομικές σχέσεις με την Κίνα που έχει το 16% του παγκόσμιου ΑΕΠ, το 12% των παγκόσμιων εξαγωγών, το 10,7% των εισαγωγών και ρυθμό μεγέθυνσης γύρω στο 6,5%.

Εξάλλου στο μέλλον που έρχεται, η Αφρική θα αποτελέσει το έπαθλο του ανταγωνισμού των μεγάλων οικονομιών. Συνεπώς με δεδομένο την διείσδυση της Κίνας στην περιοχή και το ενδιαφέρον της για διεύρυνση της οικονομικής της παρουσίας, θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να εξεταστούν οι δυνατότητες στενότερης συνεργασίας Ελλάδας – Κίνας σε μία προσπάθεια ενίσχυσης εξωστρέφειας της Ελληνικής οικονομίας.

Εξάλλου η διακήρυξη της Στρατηγικής Συνεργασίας Ελλάδας – Κίνας περιγράφει προωθημένους τομείς που δείχνουν μία ουσιαστικότερη διάθεση συνεργασίας σε στρατηγικά ζητήματα όπως ο «δρόμος του μεταξιού» αλλά και σε πιο λεπτά θέματα όπως «η μία Κίνα» κ.τ.λ. Πάντως πάνω απ’ όλα, η συνεργασία αυτή, επιβεβαιώνει για την Ελληνική οικονομία τον χαρακτήρα ενός αξιόπιστου διεθνούς παράγοντα.

- Τι σήμα στέλνει η επιχειρούμενη εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων με την Κίνα, όχι μόνο σε επίπεδο εικόνας, αλλά και στην πράξη;

Ως μέλος της Ευρωζώνης η Ελλάδα θα πρέπει στα θέματα εξωτερικής οικονομικής πολιτικής να έχει μία στάση εναρμόνισης της πολιτικής της με αυτήν των εταίρων. Όμως, η Ελληνική οικονομία θα πρέπει να εκμεταλλευτεί όλες τις δυνατότητες για παραγωγικές επενδύσεις δεδομένης της πολύ μεγάλης ανάγκης της σε εισαγόμενα κεφάλαια.

Σ’ αυτό φαίνεται να συμφωνούν και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί (η ΕΤΕΠ χρηματοδοτεί με 140 εκατ. ευρώ την Cosco). Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Κίνα είναι μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές δυνάμεις (περίπου γύρω στο 9,5% του παγκόσμιου στόλου) συνεπώς το να μετατρέπεται ο Πειραιάς σ’ ένα σημείο αναφοράς για μία τέτοια υπερδύναμη είναι εξαιρετικά σημαντικό.

- Το ρωτώ γιατί πολλές από τις 16 συμφωνίες που υπεγράφησαν μεταξύ των δύο πλευρών, αφορούν συγκεκριμένες επενδύσεις, όπως την ολοκλήρωση του master plan της Cosco στον ΟΛΠ...

Μία τόσο μεγάλη επιχειρηματική σχέση όπως της Cosco δε θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως μία «επένδυση» έστω και εάν και χαρακτηρίζεται «μεγάλη».

Οι συνέργειες και οι παραγωγικές διασυνδέσεις που αναπτύσσονται γύρω από την επένδυση αυτή ίσως έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από ότι έχει και η ίδια η επένδυση.

Άνθρωποι και επιχειρηματικότητα και από τις δύο πλευρές γνωρίζονται και αναπτύσσονται οικονομικές σχέσεις (ναυπηγική κι ναυτιλιακή δραστηριότητα κ.τ.λ.). Η κινεζική επιχειρηματικότητα που θα έχει πολύ μεγάλο ρόλο στο άμεσο μέλλον έχει ιδιόμορφα χαρακτηριστικά επικοινωνίας τα οποία θα πρέπει να καλλιεργηθούν, για να αποδώσουν οι οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών.

- Aς πάμε σε ένα θέμα που απασχόλησε πολύ την επικαιρότητα τς τελευταίες ημέρες, την έφοδο της Επιτροπής Ανταγωνισμού στις τράπεζες. Μήπως δείχνει ότι έχουν αρχίσει να λειτουργούν οι ανεξάρτητες αρχές;

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σας. Δεν έχει κάνει καλή εντύπωση στην κοινή γνώμη η συγχρονισμένη αύξηση των προμηθειών των τραπεζών αφού έτσι και αλλιώς γνωρίζουμε ότι και τα στοιχεία κόστους λειτουργίας του κάθε τραπεζικού ιδρύματος είναι διαφορετικά.

Οι ανεξάρτητες αρχές πρέπει να δικαιώνουν την ύπαρξή τους εκτελώντας το έργο που καλούνται να υπηρετήσουν. Εξάλλου και άλλοι σημαντικοί τομείς όπως ο κατασκευαστικός έχουν αισθανθεί την ανάσα της.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα της δεκαετίας περιόδου της κρίσης που διήλθαμε είναι ότι ενώ το κόστος εργασίας συμπιέστηκε, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών δεν ακολούθησαν στην ίδια έκταση.

Αυτό σ’ ένα βαθμό μπορεί να οφείλεται και σε εναρμονισμένες πρακτικές τιμολόγησης που ενδεχομένως συναντώνται και σε άλλους κρίσιμους κλάδους της οικονομίας. Είναι επομένως σημαντικό η Επιτροπή Ανταγωνισμού να κάνει αισθητή την παρουσία της και σε αυτούς τους τομείς, που ο ανταγωνισμός δείχνει να μην λειτουργεί σωστά. Να νοιώσουν την "ανάσα" της και αυτοί οι τομείς .

- Ας πάμε στην συνεχιζόμενη πτώση επιτοκίων στα ελληνικά ομόλογα. Τι μας δείχνει το γεγονός ότι για πρώτη φορά από το 2008 η απόδοση του ελληνικού ομολόγου, βρίσκεται κάτω από εκείνη του ιταλικού;

Νομίζω ότι οι ξένοι κεφαλαιούχοι ανακαλύπτουν το αυτονόητο. Δεν έχει τόση σημασία η σχέση χρέους προς ΑΕΠ αλλά το βάρος αποπληρωμής, που είναι μικρό στην Ελλάδα (3% περίπου), αλλά και η σύνθεση του χρέους το οποίο στην Ελλάδα διακρατείται από ευρωπαϊκούς θεσμικούς φορείς.

Επιπλέον έχουμε μπροστά μας μία τετραετία πολιτικής σταθερότητας, που έχει μικρές πιθανότητες δημοσιονομικής εκτροπής, εν αντιθέσει με την Ιταλία, που υπάρχουν υψηλότερες αβεβαιότητες. Οι συνθήκες ωστόσο αυτές απειλούνται από την επιδείνωση του διεθνούς περιβάλλοντος.

- Σχολιάστε μας την έκθεση της Κομισιόν, που προσγειώνει την ανάπτυξη στο 1,8% για το 2019, αλλά και επιβεβαιώνει πως το 2020 και το 2021 θα τρέχουμε με ρυθμό υψηλότερο της ΕΕ…

Φαίνεται ότι συγκεκριμενοποιείται ένα μονοπάτι ανάπτυξης για την Ελληνική οικονομία το οποίο επιφυλάσσει ένα συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό μεγέθυνσης. Είναι καταρχήν η πρώτη φορά εδώ και παρά πολλά χρόνια που ο ρυθμός ανάπτυξης της Ελλαδας υπερβαίνει εκείνον της Ευρωζώνης.

Αν φέτος ο ρυθμός υπολογίζεται, όπως και μαζί έχουμε πει παλαιότερα, γύρω στο 1,8%, του χρόνου εκτιμάται γύρω στο 2%. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το 2021 εκτιμάται υψηλότερα.

Έτσι φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι η διαφορά της ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας σε σχέση με την Ευρωζώνη μεγεθύνεται με αποτέλεσμα να μετατρέπεται η Ελληνική οικονομία σε ένα «ελκυστικό καλό παράδειγμα» μέσα σε μία οικονομικά μελαγχολική Ευρωζώνη.

- Σε ένα μέτωπο που χρήζει μεγάλων αναδιαρθρώσεων, αυτό των κρατικών επιχειρήσεων, είδαμε ότι συστάθηκε κυβερνητική επιτροπή που θα εποπτεύει τις αποφάσεις για τις ΔΕΚΟ οι οποίες ανήκουν στο υπερ Ταμείο. Τι σημαίνει πολιτικά αυτή η κίνηση;

Να θυμηθούμε ότι αυτό το ζήτημα, δηλαδή η υπαγωγή στο υπερταμείο της πραγματικής περιουσίας του ελληνικού λαού, που είναι οι ΔΕΚΟ, είχε αποτελέσει ένα από τα πιο ακανθώδη ζήτημα της διαπραγμάτευσης του Ιουλίου του 2015.

Τότε η διαπραγμάτευση είχε καταλήξει στην δημιουργία του Υπερταμείου με την διοίκησή του να βρίσκεται εκτός ελληνικής επιρροής. Τώρα γίνεται ένα προβλεπόμενο βήμα, το οποίο πάντως δεν είχε μέχρι σήμερα υλοποιηθεί, προς την κατεύθυνση του ελέγχου των αποφάσεων του υπερταμείου από την κυβέρνηση. Νομίζω ότι πολιτικά έχει αξία.

- Επίσης πιστεύετε ότι αλλαγές σαν αυτές που δρομολογούνται στην λειτουργία της ΔΕΗ, πρέπει να επεκταθούν και σε άλλες προβληματικές ΔΕΚΟ, και αν ναι, σε ποιές;

Φαίνεται ότι η ΔΕΗ κατέληξε να είναι μία μοναδική περίπτωση που χρήζει άμεσες διασωστικές αποφάσεις γιατί είναι πολύ μεγάλη για την ελληνική οικονομία.

Αυτό πάντως που επείγει με τις ΔΕΚΟ είναι η εξυγίανσή τους έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να συμμετάσχουν στην ανάληψη των ευθυνών (χρέος κ.τ.λ.) που τους αναλογούν από τα βάρη που φέρει η χώρα. Εξάλλου η δημιουργία των βαρών αυτών δεν είναι άμοιρη της τύχης των ΔΕΚΟ (καταπτώσεις εγγυητικών κ.τ.λ.).

Πηγή: Liberal.gr