Η Συμφωνία του Παρισιού (ΣΠ) τίθεται σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2016, καθώς εκπληρώθηκαν οι δύο απαιτούμενες προϋποθέσεις για να ξεκινήσει η εφαρμογή της. Η πρώτη ενότητα της Συνόδου των Μελών, που θα είναι και συνάντηση των Μελών για τη Συμφωνία του Παρισιού (Meeting of the Parties to the Paris Agreement (CMA1) θα πραγματοποιηθεί στο Μαρρακές μαζί με τη Σύνοδο των Μελών για τη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή και τη Συνάντηση των Μελών για το Πρωτόκολλο του Κιότο (COP 22 and CMP 12) (Σύμβαση - Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC), 2016).
Περισσότερα
Η Συμφωνία του Παρισιού (Paris Agreement) υιοθετήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2015 από την 21η Σύνοδο των Μελών (Conference of Parties) της Σύμβασης - Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (United Nations Framework Convention for Climate Change). Η παγκόσμια αυτή συμφωνία, που είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων και θα διαδεχθεί το πρωτόκολλο του Κιότο, παρέχει το πλαίσιο για διεθνείς δράσεις, που στοχεύουν στην αντιμετώπιση και προσαρμογή για την κλιματική αλλαγή μετά το έτος 2020. Το έτος αυτό είναι και το ανώτερο χρονικό όριο διάρκειας της δεύτερης δεσμευτικής περιόδου του πρωτοκόλλου του Κιότο. Το πλαίσιο της συμφωνίας περιγράφεται μέσα από 29 άρθρα (Το κείμενο της Συμφωνίας του Παρισιού, 2016).
Περισσότερα
Κατά την τρίτη Σύνοδο των Συμβαλλομένων Μερών, που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1997 στο Κιότο της Ιαπωνίας, τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών, που υπέγραψαν το 1992 τη Σύμβαση - Πλαίσιο για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC), αποδέχθηκαν το πρωτόκολλο του Κιότο. Χαρακτηρίζεται ως ορόσημο για την πολιτική, που αφορά την κλιματική αλλαγή (σε διεθνές και εθνικό επίπεδο) καθώς: α) αποτελεί την πρώτη ουσιαστική νομική δέσμευση σχετικά με την από κοινού μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου κατά ποσοστό 5.2% με όριο αναφοράς τις συγκεντρώσεις του έτους 1990 για την πρώτη δεσμευτική περίοδο 2008-2012 και β) η υπογραφή του, το 1997, από τριάντα εννέα ανεπτυγμένες χώρες προώθησε σειρά νέων πολιτικών εργαλείων.
Περισσότερα
Συχνά ο όρος «Κλιματική αλλαγή» ταυτίζεται με την «αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της επιφάνειας της γης». Όμως, κλιματική αλλαγή δεν είναι μόνο αυτή η αλλαγή, αλλά ένα σύνολο παρατηρούμενων αλλαγών.
Περισσότερα
Η μεγάλη σπουδαιότητα της προσωπικότητας του γεωλόγου είναι απαραίτητη διότι η Γεωλογία είναι ιστορική επιστήμη. Όπως στην ιστορία η ύλη στα χέρια παραμένει σιωπηλή και δεν αξίζει τίποτα αν δε δημιουργηθούν ερωτήματα, αν δεν τεθούν προβλήματα και αν δε δοθούν απαντήσεις, έτσι και στη Γεωλογία ο γεωλόγος κατά την έρευνά του πρέπει να έχει ένα «διάλογο με τη Γη».
Περισσότερα
Η διάρκεια της πτήσης ίσως αποτελεί ένα είδος μετέωρης βιωμένης εμπειρίας. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία, εκεί πάνω, είναι μόνο μια σταδιακή εξέλιξη (becoming κατά τον Γάλλο φιλόσοφο Deleuze) των τοπίων στον ορίζοντα - του τρόπου δηλαδή που ξεδιπλώνονται στο μάτι του παρατηρητή και τον χρόνο. Το τελευταίο μπορεί να αποτελέσει μια εν κινήσει ποιητική εμπειρία προς στοχασμό.
Περισσότερα
Οι πρώτοι παγκόσμιοι χάρτες απεικόνιζαν καθαρά ένα «περίεργο πριονωτό ταίριασμα» των ακτών της Αφρικής με εκείνες της Νότιας Αμερικής. Πολύ νωρίς, από το 1801, ο Alexander von Humbοldt παρατήρησε ότι όχι μόνο οι γραμμές των ακτών ήταν ανάλογες αλλά και ότι τα πετρώματα των απέναντι ακτών ήταν επίσης όμοια.
Περισσότερα
Ενίοτε, η υιοθέτηση μακιαβελικών πρακτικών από την πλευρά των σύγχρονων οργανισμών με σκοπό την επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους με το ελάχιστο δυνατό κόστος σηματοδοτεί μια τρέχουσα αντίληψη επί τη βάσει του ότι κάθε επιχείρηση μπορεί να υπηρετεί τους στόχους που έχει θέσει χωρίς απαραιτήτως να αξιολογεί τις πράξεις ή παραλείψεις της υπό το πρίσμα της ηθικής.
Περισσότερα
Η Γεωλογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με τον τρόπο σχηματισμού, τη δομή και την εξέλιξη της Γής στη διάρκεια του Γεωλογικού χρόνου. Σε καμιά άλλη φυσιογνωστική επιστήμη η υιοθέτηση της ιστορικής μεθόδου δεν είναι τόσο αναγκαία και χρήσιμη όσο στη γεωλογία. Τα θέματα με τα όποια ασχολείται ο κλάδος αυτός της επιστήμης, κατά κύριο λόγο, δεν είναι επιδεκτικά μαθηματικής προσεγγίσεως. Τα εξαγόμενα συμπεράσματα, συχνά, είναι αδύνατο να αποδειχθούν απευθείας και πρέπει να στηρίζονται στον νόμο των πιθανοτήτων.
Περισσότερα
Ανάμεσα στους γεωλογικούς παράγοντες, οι οποίοι αλλάζουν το πρόσωπο της γης, οι ποταμοί έχουν απασχολήσει πολύ, όπως ήταν φυσικό, την προσοχή του ανθρώπου σε όλες τις εποχές. Ο Ηρόδοτος κατά τη διάρκεια της επισκέψεώς του στην Αίγυπτο, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Νείλο και συζήτησε τα αξιόλογα χαρακτηριστικά του ποταμού αυτού. Απαριθμεί και κριτικάρει τις διάφορες εξηγήσεις, οι οποίες έχουν δοθεί για την ετήσια ανύψωση της στάθμης του, άλλα χωρίς να τολμά να δώσει ο ίδιος οριστικό συμπέρασμα.
Περισσότερα
