ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Η προβολή και η αξιοποίηση περιοχών, δρωμένων και πολιτισμικών αγαθών με σύγχρονους όρους επικοινωνίας, αποτελεί το ζητούμενο για την ενεργοποίηση του αναπτυσσόμενου οικονομικού πυλώνα του Τουρισμού, όπου με τη Ναυτιλία και τη Γεωργία, διαμορφώνουν το οικονομικό προφίλ της χώρας. Η πολιτισμική πολυμορφία της Ελλάδας αποτελεί έναν ανεκμετάλλευτο πλούτο, που σε συνεργασία με τις παραγωγικές δυνάμεις, θα μπορούσε να απογειώσει το πρόταγμα της «πολιτιστικής βιομηχανίας».

Η υπέρμετρη και ενίοτε άναρχη τουριστική εκμετάλλευση συγκεκριμένων προορισμών ή πολιτιστικών αγαθών κάνει περισσότερο από ποτέ σήμερα πιο αναγκαία την αναδιαμόρφωση του ελληνικού τουρισμού, βασιζόμενη σε έναν νέο άξονα επικοινωνιακής πολιτικής, που θα προβάλλει, μέσω της αποτελεσματικής πολιτιστικής διαχείρισης, μυθικά, ιστορικά, γαστρονομικά και θρησκευτικά στοιχεία της υλικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, πάντα σε συνδυασμό με τη γεωγραφική ποικιλότητα της ηπειρωτικής και της νησιωτικής χώρας.

Διανύοντας πλέον τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, είναι ευδιάκριτη η ανάγκη ερμηνείας και ανάδειξης των πολιτιστικών αγαθών, προκειμένου η χώρα μας να ενταχθεί δραστήρια και εκ νέου στον τομέα ανάπτυξης του πολιτιστικού τουρισμού. Αλλιώς ειπωμένο, είναι αναγκαίο να αναδυθούν και να σχεδιαστούν νέες ιδέες σχετικά με την επικοινωνία και την πολιτιστική αειφορία του τόπου.

Ο πολιτισμός δεν είναι ένα μνημείο «νεκρό», αλλά δυναμικός χώρος που επιδέχεται στρατηγικές επικοινωνίας και σχεδιασμού για να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενό του, το εύρος, το κοινό του. Επιπλέον, δεδομένου της οικονομικής κρίσης, όλο και περισσότεροι πολίτες, αναζητούν επιχειρηματικές διεξόδους και καινοτόμα σχέδια που αφορούν τον τουρισμό. Τα πολιτιστικά προϊόντα συνδέονται με τη βιοποικιλότητα του τόπου, την καλλιέργεια του εδάφους, τα ιδιαίτερα μνημεία του, την ιστορία του, τη γεωγραφική του κατανομή και μάλιστα «συγκατοικούν» διαχρονικά με στοιχεία από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό.

Η επικοινωνιακή προσέγγιση του ελληνικού πολιτισμού - και ιδιαίτερα του λαϊκού πολιτισμού και γενικότερα της πολιτιστικής κληρονομιάς - υπογραμμίζει συνεχώς μη εκμεταλλεύσιμα και μη προστατευμένα από το χρόνο πολιτιστικά αποθέματα, που με σύγχρονες τεχνικές ανάπτυξης, εκπαίδευσης και επικοινωνίας μπορούν να αποτελέσουν στρατηγικό πυλώνα  προς  οικονομική, τουριστική και επικοινωνιακή αξιοποίηση.

Αποσαφηνίζοντας και συγκεράζοντας τους όρους της πολιτιστικής βιομηχανίας, της πολιτιστικής επικοινωνίας και του πολιτιστικού προϊόντος, ο εκ νέου ανασχεδιασμός του πολιτιστικού προφίλ της χώρας φαντάζει πλέον ως αναγκαία και επιτακτική ανάγκη. Σε αυτό το πεδίο προβληματισμού πολλά είναι τα ενδιαφερόμενα μέρη (stakeholders) τα οποία διαχειρίζονται ζητήματα επικοινωνίας και προβολής του πολιτισμού και του τουρισμού, όπως: η κεντρική κυβέρνηση, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι επαγγελματίες του τουρισμού, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ξεναγοί πόλης, οι αρχαιολόγοι, οι πολιτιστικοί διαχειριστές, οι επαγγελματίες της επικοινωνίας οι επιχειρηματίες κ.ά.  

Συμπερασματικά, η επικοινωνία και η προβολή των τουριστικών προϊόντων, εναρμονισμένων με τις σύγχρονες τεχνολογίες της επικοινωνίας, αποτελούν μία δυνητικά ελπιδοφόρα διέξοδο στο αδιέξοδο που βιώνει η χώρα διεθνώς, ώστε να μπορέσει να ακολουθήσει τους ρυθμούς ανάπτυξης στην παγκόσμια αγορά.