Γιατί ήταν καταστροφικός ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους

Μια νέα μελέτη του κρατήρα Chicxulub στο Μεξικό, όπου χτύπησε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, έδειξε ότι χτύπησε την «κατάλληλη» στιγμή για να προκαλέσει τη μέγιστη δυνατή ζημιά.

Όταν ένας αστεροειδής χτυπάει έναν πλανήτη, ο κρατήρας που δημιουργείται εξαρτάται κυρίως από τη γωνία της κρούσης. Ο Gareth Collins στο Imperial College London και οι συνεργάτες του συνέκριναν ένα σύνολο προσομοιώσεων με γεωλογικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον συγκεκριμένο κρατήρα.

Οι προσομοιώσεις που ταίριαζαν καλύτερα τις παρατηρήσεις του κρατήρα ήταν εκείνες όπου ο αστεροειδής έπεσε σχετικά γρήγορα, περίπου 20 χλμ./δευτ., και χτύπησε το έδαφος σε γωνία περίπου 60 μοιρών.

Ένα μεγάλο μέρος της καταστροφής που προκλήθηκε από τον αστεροειδή προήλθε από αεροποιημένο βράχο που διαλύθηκε στον αέρα και μπλόκαρε το φως του ήλιου. Φαίνεται πως οι 60 μοίρες είναι η ιδανική κλίση για να εκσφενδονιστεί όσο γίνεται περισσότερος αεροποιημένος βράχος στον αέρα. Όπως παρατηρεί ο Collins, αν είχε πέσει κάθετα, ο αστεροειδής θα είχε σπάσει περισσότερο ως βράχος, αλλά δεν θα είχε στείλει στην ατμόσφαιρα τόσο πολλή σκόνη, και να είχε υπάρξει περισσότερη έκρηξη, λιγότερος βράχος θα είχε ατμοποιηθεί.
«Είναι κάτι σαν την τέλεια καταιγίδα», σημειώνει ο Collins, το οποίο είναι καλά νέα για σήμερα. «Εκείνη ήταν μια πολύ κακή μέρα για τους δεινόσαυρους και όσο πιο ειδικές ήταν οι περιστάσεις για να συμβεί εκείνο το γεγονός, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, (DOI: 10.1038/s41467-020-15269-x).

Πηγή: Newscientist