Eπιστήμονες ισχυρίζονται ότι έλυσαν το μυστήριο για το πώς χτίστηκε η Μεγάλη Σφίγγα στην Αίγυπτο

Η Μεγάλη Σφίγγα της Αιγύπτου, που θεωρείται από τους περισσότερους αιγυπτιολόγους ότι αναπαριστά το ομοίωμα του βασιλιά Khafra, δημιουργεί προβληματισμό στους αρχαιολόγους αναφορικά με τον τρόπο κατασκευής της.

Υπάρχει συμφωνία σχετικά με τη δημιουργία του προσώπου, σκαλίστηκε από αρχαίους λιθοξόους. Ως προς το συνολικό περίγραμμά της, οι ειδικοί υποστήριξαν από τη δεκαετία του 1980 ότι το σχημάτισαν οι άνεμοι της ερήμου.

Ωστόσο, μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης εξέτασε αυτή τη θεωρία δημιουργώντας μικροσκοπικά γλυπτά που μοιάζουν με λιοντάρια από πηλό χρησιμοποιώντας δυναμική ρευστότητας. Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι είναι πιθανό το φυσικό σχήμα του βράχου να ενέπνευσε τους Αιγύπτιους να δημιουργήσουν τη σφίγγα.

Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής συγγραφέας καθηγητής Leif Ristroph επεσήμανε ότι τα εργαστηριακά πειράματα έδειξαν ότι σχήματα που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν να προέρχονται από υλικά που διαβρώνονται από γρήγορες ροές.

Η ομάδα βασίστηκε σε μια θεωρία του γεωλόγου Farouk El-Baz, ο οποίος το 1981 παρουσίασε τη θεωρία ότι ο σχηματισμός της Σφίγγας ήταν αρχικά ένα σχήμα με επίπεδη κορυφή, που σταδιακά διαβρώθηκε από τον άνεμο. Μάλιστα, είπε ότι ήταν γνωστές στους κατασκευαστές οι φυσικές διαδικασίες, οπότε κατασκεύασαν τις πυραμίδες, ώστε να διαρκέσουν στον χρόνο, όπως οι λόφοι.

Η ομάδα αναπαρήγαγε τα γιάρνταγκ, δηλαδή τους ασυνήθιστους βραχώδεις σχηματισμούς σε ερήμους, που είναι αποτέλεσμα του ανέμου που φυσάει σκόνη και άμμο. Αυτό το έκανε χρησιμοποιώντας αναχώματα από μαλακό πηλό με πιο σκληρά, λιγότερο διαβρώσιμα υλικά αναμεμειγμένα και μαζί. Με αυτόν τον τρόπο, οι σχηματισμοί αποτύπωσαν το τοπίο που υπήρχε κάποτε στην ανατολική Αίγυπτο.

Στη συνέχεια έριξαν σε αυτούς τους σχηματισμούς ένα γρήγορο ρεύμα νερού -για να αναπαραστήσουν τον άνεμο- που τους χάραξε και τους αναδιαμόρφωσε, φτάνοντας τελικά σε μια εμφάνιση που μοιάζει με Σφίγγα.

Το σκληρότερο ή πιο ανθεκτικό υλικό έγινε το «κεφάλι» του λιονταριού, και αναπτύχθηκαν πολλά άλλα χαρακτηριστικά - όπως ένας υποσκαμμένος «λαιμός», «πόδια» τοποθετημένα μπροστά στο έδαφος και τοξωτή «πλάτη».

Όπως ανέφερε ο Ristroph, τα αποτελέσματα παρέχουν «μια απλή θεωρία προέλευσης για το πώς οι σχηματισμοί που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν να προκύψουν από τη διάβρωση». Μάλιστα, συνεχίζει, υπάρχουν και σήμερα γιάρνταγκ που μοιάζουν με καθιστά ή ξαπλωμένα ζώα. Με άλλα λόγια, συμπληρώνει, τα σχήματα αυτά που φαίνονται απροσδόκητα, προέρχονται από τις ροές που εκτρέπονται γύρω από τα σκληρότερα ή λιγότερο διαβρώσιμα μέρη.

Πηγή: iefimerida.gr