Εντοπίστηκε εντυπωσιακή πράσινη λάμψη στην ατμόσφαιρα του Άρη

Ψηλά στην ατμόσφαιρα του Άρη, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα φαινόμενο που αναζητούσαν για δεκαετίες: μια αχνή πράσινη λάμψη, η οποία δημιουργείται από την αλληλεπίδραση ηλιακού φωτός και οξυγόνου στην ανώτερη ατμόσφαιρα.

Μόνο σε ένα άλλο μέρος είχε εντοπιστεί αυτή η λάμψη, στον ουρανό της Γης. Η ανακάλυψή της στην ατμόσφαιρα του Άρη θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες που δημιουργούν την φωταύγεια αυτή τόσο στη Γη όσο και αλλού.

«Μια από τις λαμπερές εκπομπές που έχουν παρατηρηθεί στη Γη πηγάζει από τη νυχτερινή λάμψη. Πιο συγκεκριμένα, από άτομα οξυγόνου που εκπέμπουν ένα συγκεκριμένο κύμα φωτός που δεν έχει εντοπιστεί σε άλλον πλανήτη», είπε ο αστρονόμος Jean-Claude Gérard, από το Πανεπιστήμιο του Βελγίου και κύριος συγγραφέας του σχετικού άρθρου. «Ωστόσο, αυτή η εκπομπή είχε προβλεφθεί ότι υπάρχει στον Άρη εδώ και 40 χρόνια», σημείωσε ο ίδιος.

Ο ουρανός της Γης δεν είναι ποτέ εντελώς σκοτεινός, ούτε τη νύχτα, ακόμα κι αν αφαιρέσουμε τη φωτορύπανση, τα αστέρια και τη διάχυση του ηλιακού φωτός. Τα μόρια στην ατμόσφαιρα διαρκώς μεταβάλλονται, το οποίο προκαλεί μια αμυδρή λάμψη σε ένα εύρος κυμάτων.

Δεν είναι διαφορετικό από το Σέλας, αφού παράγεται από τα ίδια μόρια – εκτός του ότι είναι πιο αμυδρό και οι μηχανισμοί είναι διαφορετικοί.

Από την άλλη, η ατμοσφαιρική φωταύγεια προκαλείται από την αλληλεπίδραση μεταξύ του ηλιακού φωτός και της ατμόσφαιρας. Μία κατηγορία φωταύγειας είναι η νυχτερινή φωταύγεια που είχε παρατηρηθεί στην Αφροδίτη, τον Άρη και τη Γη.

Αυτό που οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει στην ατμόσφαιρα του Άρη είναι η ημερήσια φωταύγεια, φαινόμενο που είναι δύσκολο να εντοπιστεί, αφού η αχνή παρουσία του εξαφανίζεται συνήθως από το φως της ημέρας.

Το ενδιαφέρον με τη φωταύγεια στον Άρη είναι ότι το ορατό μήκος κύματός του είναι 16,5 φορές πιο έντονο από το μήκος κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας.

«Οι παρατηρήσεις στον Άρη συμφωνούν με προηγούμενα θεωρητικά μοντέλα, αλλά όχι με την πραγματική λάμψη που εντοπίσαμε γύρω από τη Γη, όπου η ορατή εκπομπή είναι πολύ πιο αδύναμη», ανέφερε ο Gérard.

«Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται τα άτομα οξυγόνου, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την κατανόηση της ατομικής και κβαντικής φυσικής».

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στον Nature Astronomy.

Πηγή: science alert