Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Ἡ Ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας ἔχει νὰ ἀντιπαλαίσει μὲ χίλιες δυὸ ἀντιρρήσεις καὶ χίλιες δυὸ πεποιθήσεις, ὅταν μάλιστα ἀπευθύνεται καὶ στὴν εὐρύτερη κοινωνία καὶ ὄχι μόνο στὸ στενὸ κύκλο τῶν κατὰ παράδοση πιστῶν τέκνων της. Εἶναι γεγονός, ὅτι ὁ ἀδιάφορος πρὸς τὴν Ἐκκλησία ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ὁ σύγχρονος πιστός, προβληματίζεται συχνὰ μὲ ὅσα δεδομένα γιὰ τὴν πίστη καὶ τὸ χριστιανικὸ ἦθος τοῦ ἔχουν μέχρι τώρα παραδοθεῖ.
Πολλὲς φορὲς ἐκφράζει ἀμφιβολίες σὲ θέματα πίστεως καὶ μεταγραφῆς τοῦ δόγματος στὴν καθημερινότητα. Ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσει καὶ τὴν πίστη ἀλλὰ καὶ τὰ μεγάλα τῆς πίστεως κατορθώματα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιληφθεῖ τὸ τριαδικὸ δόγμα ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὸ «Πιστεύω» ἀλλὰ καὶ τὶς ἄλλες καθημερινὲς προσευχὲς, τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Βασιλεῦ Οὐράνιε», ὅταν εἶναι τόσα ὅλα αὐτὰ ποὺ κυκλοφοροῦν στὶς κοινωνίες μας καὶ ἀντιστρατεύονται τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας;
Πολλοὶ σύγχρονοί μας ἐκθρονίζουν τὸν Θεὸ Πατέρα ἀπὸ τὸν οὐράνιο θρόνο του καὶ μεταθέτουν τὴν πατρικὴ ἐπίκληση σὲ πρόσωπα τῆς γῆς (Μπολιβάρ, Τσάβες) φέρνοντας στὴ μνήμη τὸ ποίημα τοῦ Γ. Βερίτη ποὺ συνοψίζει τὴ στάση τῶν υἱῶν τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἀρνήσεως: «Δὲν θὰ σὲ ποῦμε πιὰ πατέρα…».
Πὰρ΄ ὅλα αὐτὰ, μποροῦμε νὰ ὑποστηρίξουμε, ὅτι τὰ τρία κείμενα ὁμολογίας στὰ ὁποῖα ἀναφερθήκαμε πιὸ πάνω («Πιστεύω», «Πάτερ ἡμῶν», «Βασιλεῦ Οὐράνιε») ἐμπεριέχουν τὴν πίστη καὶ ὑποδεικνύουν ταυτόχρονα τὸ πέρασμα σὲ μία χριστιανικὴ βιωτή.
Ἐπανερχόμενοι στὴ διεκδικούμενη ἀπὸ πολλοὺς ἀπάλειψη τῶν συμβόλων διερωτώμεθα, τί ἀπομένει, σ’ ἕναν κόσμο χρωματισμένο ἀπὸ ἀ-πιστία καὶ δυσ-πιστία, ἀπὸ τὸ περιεχόμενό τῶν μνημονευθέντων κειμένων, ποὺ βρίσκονται δίπλα μας καὶ σὲ καθημερινή, ὑποτίθεται, χρήση.
Ἡ ποιμαντικὴ προσέγγιση τῶν δογμάτων καὶ ἀληθειῶν τῆς πίστεως ἀπαιτεῖ ἡ κατανόησή τους νὰ μὴ σταθεῖ σὲ μία διανοητικὴ λειτουργία ἀλλὰ νὰ μετατραπεῖ σὲ μία «συναισθηματικὴ νοημοσύνη» περιχωρώντας τὸν «νοῦν ἐν καρδίᾳ». Ἔχουμε συνείδηση ὅτι οἱ πιὸ πάνω σκέψεις μπορεῖ καὶ νὰ χαράσσουν ἕνα νέο τρόπο «ἀπολογητικῆς» ποὺ θὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἐκφορὰ τοῦ ποιμαντικοῦ μας λόγου.
Ὁ ποιμαντικὸς λόγος δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι περίπλοκος[i]. Ἀρκεῖ νὰ εἶναι φιλοκαλικὸς[ii]. Μπορεῖ νὰ προσφέρεται μὲ λόγια ἁπλά, λιτὰ καὶ περιεκτικὰ σὲ λύσεις ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος γιὰ νὰ χαλαρώσει. Ὁ τρόπος ὀφείλει νὰ εἶναι κατανοητὸς καὶ βοηθητικός, ἂν θέλουμε ὁ εὐαγγελικὸς καὶ πατερικὸς λόγος νὰ βιωθεῖ ἀπὸ πιστοὺς καὶ μὴ πιστοὺς καὶ νὰ δράσει ἀνακουφιστικὰ στὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ ἀκροατὴς αὐτοῦ τοῦ λόγου θὰ αἰσθάνεται ὅτι ὁ λόγος αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸν ὁδηγήσει σὲ πράξη («λόγος ἔμπρακτος») καὶ ὅτι ἡ «πράξη» ποὺ θὰ ξεκινήσει ἀπὸ ἕνα τέτοιο λόγο νὰ εἶναι «ἐλλόγιμη».
Ἔτσι, εἶναι πολὺ πιθανὸ, ἡ πίστη μας στὸ Τριαδικὸ δόγμα νὰ ἀπολήγει σὲ στάση ζωῆς καὶ τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος νὰ μὴ βιώνονται ὡς ἀπόμακρες ὑπερβατικὲς ὀντότητες, ἀλλὰ νὰ περνοῦν στὴ ζωή μας σὲ μία δημιουργικὴ ἀναστροφὴ καὶ κοινωνία. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ μπορέσουμε νὰ μεταφέρουμε στὴν καθημερινὴ πράξη τῶν ἀνθρώπων τὴν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ.
Οἱ δογματικὲς ἀλήθειες δὲν εἶναι ἁπλᾶ τελεσίδικη κατάληξη μιᾶς διαμάχης ἀπόψεων, ἀλλὰ ἀφετηρία ἀνοίγματος πρὸς τὰ μπροστά, ὡς ἀληθὴς βίωση καὶ ἔκφραση τῆς ἀγαπώσης τὸν Θεὸν καρδίας. Ἔτσι μόνον μποροῦμε νὰ βαδίζουμε μπροστὰ μὲ τοὺς Πατέρες, τιμώντας τὴν μνήμη τους, μιμούμενοι τοὺς λόγους, τὰ ἔργα καὶ τοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔδωσαν γιὰ τὴν ὸρθόδοξη ἀλήθεια καὶ ζωή.
[i] Ἀκόμη καὶ τὸ κήρυγμα πρέπει νὰ ἔχει ποιμαντικὴ διάσταση. Βλ. ἄρθρο μου «Ἡ ποιμαντικὴ θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ κηρύγματος» περ. «Θεολογία» τόμος 82, τεῦχος 2ο τοῦ 2011, σ. 161-176 καὶ ἀνάτυπο. https://www.diapoimansi.gr/PDF/STAYROPOYLOS%20DIGITAL/4%20ALLA/2011/%CE%97%20%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20.pdf
[ii] Γενικὰ, τὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας ἐμπεριέχουν μία φιλοκαλική ποιότητα. Βλ. Α.Μ. Σταυρόπουλου, «Λογοτεχνία: διπλῆ προσέγγιση» στοῦ ἰδίου Ἰχνηλασίες, ἔκδ. Εὐθύνη (Ἀναλόγιο κστ΄), Ἀθήνα 2007, σ. 115-117. Πρβλ. καὶ ἄρθρο τοῦ Σταύρου Γιαγκάζογλου, Τὸ κάλλος τῆς θεολογίας. Ἡ ποιητικὴ καὶ αἰσθητική συμβολή τοῦ Παύλου Εὐδοκίμωφ, περ. «Σύναξη» τεῦχος 120, Ὀκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2011, σ. 50-62. Ἀκόμη καὶ τὰ πλέον δογματικὰ ἀναδεικνύουν τὸ κάλλος τοῦ περιεχομένου τους. Παράδειγμα τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως. Ὁ Καρδινάλιος τοῦ Βελγίου Godfried Danneels μιλώντας στὶς 21 Νοεμβρίου 2010 πρὸς ὁμάδα καλλιτεχνῶν τῶν Βρυξελλῶν, ἀνέδειξε τὸ κάλλος αὐτοῦ τοῦ κειμένου. Ἡ ὁμιλία αὐτὴ σὲ μετάφραση τοῦ Δρ. Εὐσταθίου Γιαννῆ καὶ μὲ δικὴ μας ἐπιμέλεια, παρατίθεταιhttps://www.diapoimansi.gr/PDF/2020/%CE%A4%CE%BF%20%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B2.%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%82.pdf
* Κάθε κείμενο που δημοσιεύεται στο InDeep Analysis εκφράζει και βαραίνει αποκλειστικά τον συντάκτη του. Οι αναλύσεις που δημοσιεύονται δεν συνιστούν συμβουλές για οποιουδήποτε είδους δραστηριότητα. Το InDeep Analysis δεν δεσμεύεται από τις πληροφορίες, τις απόψεις και τις αναλύσεις που δημοσιεύονται στην ψηφιακή πλατφόρμα του, και δεν φέρει απολύτως καμία ευθύνη για αυτές.
Online διαδραστική πλατφόρμα προβολής του πολιτισμού των Ελλήνων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μπες στο www.act4Greece.gr Επίλεξε τη ∆ράση YOU GO CULTURE
Κάνε τη δωρεά σου με ένα κλικ στο
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩή με απ’ ευθείας κατάθεση ή μέσω internet, phone και mobile banking.
Πρόγραμμα Crowdfunding
Εξειδικευμένη γνώση με το κύρος του Πανεπιστημίου Αθηνών
E-Learning Προγράμματα
Βιβλία & Συμμετοχή σε Συλλογικές Εκδόσεις
- 1 από 2
- ›
Σχετικά άρθρα
- 1 από 21
- ›
Συνεντεύξεις
Συνεντεύξεις: |