ΑΡΧΑΙΟ DNA ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΓΑΤΑΣ

Πρόσφατη ανάλυση του DNA, που βρέθηκε σε αρχαιολογικούς χώρους, αποκάλυψε την προέλευση της οικόσιτης γάτας.

Ο παλαιοντολόγος Claudio Ottoni και οι συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο της Leuven, αλλά και το Βασιλικό Βελγικό Ινστιτούτο Φυσικών Επιστημών αναζήτησαν την προέλευση της γνωστής και αγαπημένης μας γάτας. Για το λόγο αυτό, εξέτασαν DNA 200 και πλέον γατών, που βρέθηκε σε κόκαλα, δόντια, δέρμα και τρίχες σε αρχαιολογικούς χώρους στην Εγγύς Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη. Τα ευρήματα ήταν μεταξύ 100 και 9.000 χρόνων.

Η ανάλυση έδειξε ότι όλες οι οικόσιτες γάτες προήλθαν από την αφρικανική αγριόγατα ή Felis silvestris lybica, ένα υποείδος αγριόγατας που βρέθηκε στη Β. Αφρική και την Εγγύς Ανατολή. Οι γάτες εξημερώθηκαν περίπου 10.000 χρόνια πριν από τους πρώτους αγρότες στην Εγγύς Ανατολή.

Οι πρώτοι αγροτικοί οικισμοί είναι πιθανό να προσέλκυσαν αγριόγατες, επειδή ήταν γεμάτοι τρωκτικά. Για τον λόγο αυτό οι αγρότες καλωσόρισαν τις αγριόγατες. Με το πέρασμα του χρόνου, άνθρωπος και ζώο πλησίασαν ο ένας το άλλο και η επιλογή με βάση τη συμπεριφορά οδήγησε τελικά στην εξημέρωση της αγριόγατας.

Οι αγρότες που μετανάστευσαν πήραν μαζί τους την εξημερωμένη αγριόγατα. Σε επόμενα στάδια, οι γάτες εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και αλλού μέσω εμπορικών οδών. Χρησιμοποιούνταν και στα πλοία, οπότε ταξίδεψαν σε Νοτιοδυτική Ασία, Αφρική και Ευρώπη. Κόκαλα γατών με αιγυπτιακή «υπογραφή» έχουν βρεθεί και σε τόπους Βίκινγκ κοντά στη Βαλτική Θάλασσα.

«Παραμένει ασαφές, ωστόσο, αν οι αιγυπτιακές οικόσιτες γάτες προέρχονται από γάτες που εισήχθησαν από την Εγγύς Ανατολή ή αν έλαβε χώρα στην Αίγυπτο μια δεύτερη φάση εξημέρωσης», σημειώνει ο Claudio Ottoni. «Αυτό θα το δείξει περαιτέρω έρευνα».

Οι επιστήμονε,ς επίσης, κατάφεραν να καθορίσουν το μοτίβο του τριχώματος με βάση το DNA. Βρήκαν ότι οι γάτες με ρίγες ήταν πολύ πιο συχνές στην αρχαιότητα. Αυτό επίσης φαίνεται και από τις αιγυπτιακές τοιχογραφίες: πάντα απεικονίζουν γάτες με ρίγες. Οι κηλίδες στο τρίχωμα έγιναν κοινές κατά τον Μεσαίωνα.

Δείτε εδώ τη μελέτη στο Nature Ecology and Evolution.

^{Πηγή: KU Leuven}