Τελικά, ο σκύλος θέλει να σώσει τον φροντιστή του;

Είναι γνωστή η αντίληψη ότι ο σκύλος θα θελήσει να βοηθήσει τον άνθρωπο που τον φροντίζει.  Πόσο, όμως, βάσιμη είναι; Μια νέα έρευνα έρχεται να δώσει απάντηση.

Συγκεκριμένα, η απάντηση είναι θετική, εφόσον ο σκύλος ξέρει πώς να το κάνει.

Για να επιβεβαιώσουν οι ερευνητές το αν οι σκύλοι ενεργούσαν επειδή ήθελαν να σώσουν τον φροντιστή τους, ή το έκαναν για να πάρουν φαγητό ή απλώς για να έχουν επαφή με αυτόν διενέργησαν μια σειρά από προσεκτικά δομημένα πειράματα.

Το κυρίως τεστ περιλάμβανε 60 οικόσιτα σκυλιά, με τον φροντιστή τους να είναι «παγιδευμένος» σε ένα μεγάλο κουτί, με μια πόρτα ελαφριά που εύκολα μπορούσε να κινηθεί από τα ζώα.

Από τους φροντιστές των σκύλων ζητήθηκε να φωνάξουν βοήθεια μέσα από το κουτί, αλλά με ρεαλιστικό τρόπο.

«Περίπου το ένα τρίτο των σκύλων έσωσε τους φροντιστές του, το οποίο δεν φαίνεται τόσο εντυπωσιακό καθαυτό, αλλά πραγματικά είναι εντυπωσιακό όταν τον κοιτάξει κανείς από πιο κοντά», λέει η ψυχολόγος Joshua Van Bourg από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι περισσότερα σκυλιά ήθελαν να σώσουν τον φροντιστή τους αλλά δεν ήξεραν πώς.

Σε μια εκδοχή του πειράματος, όπου στο κουτί ρίχθηκε φαγητό μπροστά στα σκυλιά, ενώ δεν ήταν παρών ο φροντιστής τους, 19 από τα 60 σκυλιά πήραν το φαγητό, σε σύγκριση με τα 20 από τα 60 έσωσαν τον φροντιστή τους.

Από τα 19 σκυλιά, τα 16 επίσης απελευθέρωσαν τον φροντιστή τους, δηλαδή ένα ποσοστό 84%. Έτσι φαίνεται ότι τα περισσότερα σκυλιά θέλουν να μας βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης, αλλά χρειάζεται να γνωρίζουν εκ των προτέρων πώς να το κάνουν.

Για να ανακαλύψουν τα κίνητρα των σκύλων, οι ερευνητές πήραν κι άλλα μέτρα. Δεν επιτράπηκε στους φροντιστές να πουν το όνομα του σκύλου, ώστε να είναι οι ερευνητές βέβαιοι ότι οι σκύλοι δεν ακολουθούσαν εντολές. Σε ένα ξεχωριστό τεστ οι φροντιστές απλώς διάβαζαν ένα περιοδικό μέσα στο κουτί και το συνέκριναν με το τεστ όπου υποτίθεται πως βρίσκονταν σε κατάσταση ανάγκης.

Όπως, μάλιστα, λέει η Van Bourg, «κατά τη διάρκεια του τεστ ανάγκης, τα σκυλιά βίωναν περισσότερο άγχος».

«Όταν ο φροντιστής τους ήταν σε ανάγκη, τα σκυλιά γαύγιζαν περισσότερο και έκλαιγαν περισσότερο. Στην πραγματικότητα, ήταν 8 σκυλιά που έκλαιγαν και το έκαναν και κατά τη διάρκεια του τεστ ανάγκης. Μόνο ένα άλλο σκυλί έκλαψε και ήταν για φαγητό».

Στο τεστ, όπου ο φροντιστής καθόταν στο κουτί και διάβαζε, 16 από τα σκυλιά άνοιξαν την πόρτα και απελευθέρωσαν τον φροντιστή τους (ή έκατσαν κοντά του). Οι ερευνητές λένε το να βρίσκονται δίπλα στον φροντιστή τους είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για τους σκύλους, αλλά το να γνωρίζουν ότι ο φροντιστής τους βρίσκεται σε κίνδυνο προσθέτει περισσότερο χαρακτήρα ανάγκης.

Ορισμένα από τα τεστ επαναλήφθηκαν, αλλά τα επίπεδα άγχους του σκύλου έμειναν περίπου τα ίδια, αλλά με την επανάληψη των τεστ όπου διαβάζει ο φροντιστής, ο σκύλος φαινόταν να έχει όλο και λιγότερο άγχος.

Το ότι σχεδόν όσα σκυλιά άνοιξαν το κουτί για να πάρουν το φαγητό το άνοιξαν και για να σώσουν τον φροντιστή τους δείχνει ότι οι δύο αυτές πράξεις φαίνεται πως παρέχουν την ίδια αμοιβή για τα ζώα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο PLOS One.

Για να δείτε το σχετικό βίντεο, πατήστε εδώ.

Πηγή: Science Alert