ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ

Το είδαμε και αυτό! Ενώ οι διεθνείς και οι ελληνικές οικονομικές συνθήκες, υπό την πίεση του δεύτερου πανδημικού κύματος χειροτερεύουν, ανακόπτοντας τον ρυθμό ανάκαμψης που επικράτησε μετά τη βαθύτατη ύφεση του δεύτερου τριμήνου του έτους, η Moody’s αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας κατά μία κλίμακα! Οι συνωμοσιολόγοι θα τρέξουν να διατυπώσουν περίπλοκες πολιτικές θεωρίες σκοπιμότητας καταναλώνοντας αδίκως τη φαιά ουσία τους!

Στην πραγματικότητα είναι μία απόφαση που αξιολογεί το διάστημα από τον Μάρτιο του 2019 (τελευταία αξιολόγηση της Moody’s) μέχρι σήμερα που λαμβάνει υπόψη της πέντε παράγοντες: α) Έναν σταθερό μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα στην οικονομική πολιτική των τελευταίων ετών, που είτε υποχρεωτικά λόγω Μνημονίων είτε ως βασική πολιτική πλατφόρμα εκλογής της παρούσας κυβέρνησης, διατηρείται σε ισχύ προδικάζοντας μία δεκαετία πλούσιας συγκομιδής των πόρων της. β) Μια νομισματική και δημοσιονομική πολιτική στην ευρωζώνη που επιτρέπει βραχυχρονίως το κόστος του δανεισμού να κινείται στα ελάχιστα επίπεδα όλων των ετών, με εξαιρετικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά (διάρκεια, κόστος κ.λπ.), ενώ ταυτοχρόνως έχει προαναγγελθεί διεύρυνση των δημοσιονομικών κριτηρίων του European Semester μαζί με αναμόρφωση των δημοσιονομικών κανόνων της ευρωζώνης μετά το 2021. γ) Μια θετική, υπό κανονικές συνθήκες προοπτική οικονομικής ανάκαμψης από την ύφεση του κορωνοϊού με σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που θα ενισχυθούν από τα 32 δισ. ευρώ του Next Generation EU. δ) Τις προοπτικές για μια σωστή δημοσιονομική διαχείριση μετά το 2021, όπως εξάλλου προβλέπει και η ίδια από το μοντέλο της (+3,5%). ε) Το αδικαιολόγητο χαμηλό ακόμα επίπεδο αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας.

Συνεπώς η Moody’s ορθά έδωσε θετικό σήμα στην ακολουθητέα οικονομική πολιτική και κατάσταση χαρακτηρίζοντάς τη σταθερή με αναβαθμισμένο επίπεδο αξιόχρεου. Αν λάβει κανείς υπόψη του τις συστηματικές υποβαθμίσεις της οικονομικής κατάστασης αναπτυγμένων (ευρωπαϊκών) χωρών αλλά και αναπτυσσόμενων χωρών (Τουρκία κ.λπ.) αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Όμως αυτό συμβαίνει μέσα σε ένα κλίμα όπου η επιστροφή των περιορισμών σε όλον τον δυτικό κόσμο κλονίζει την ανάκαμψη. Η διεθνής οικονομική κοινότητα έχει γίνει (Οκτώβριος) πιο απαισιόδοξη από τον Σεπτέμβριο. Σε μία σοβαρή διεθνή έρευνα (Oxford Economics) το ένα τρίτο από όσους ερωτήθηκαν είναι ελαφρότερα απαισιόδοξοι για τις άμεσες προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά και για τα επόμενα δύο χρόνια ο σκεπτικισμός έχει αυξηθεί υπό την πίεση των κυμάτων νέων μολύνσεων. Εδώ συμπεριλαμβάνεται και η εκτίμηση για το επόμενο έτος, όπου οι προσδοκίες μετριάζονται, παρόλο που είναι πλέον κατανοητό ότι τα νέα lockdowns του μεγάλου δεύτερου κύματος του COVID σε Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία αλλά και στην Ελλάδα έχουν μικρότερο οικονομικό κόστος από αυτά του Μαρτίου. Ίσως πρέπει να συνηθίσουμε την ιδέα ότι η πανδημία θα αφήσει βαθύτερες ουλές στην παγκόσμια οικονομία από ό,τι θέλαμε να πιστεύουμε στην αρχή της περιόδου, όταν είχαμε αποκτήσει προβλεψιμότητα και υπολογίζαμε σε αμεσότερες και γενναίες επιστροφές στην κανονικότητα. Τώρα εκτιμάμε ότι η Ιταλία θα επιστρέψει στο επίπεδο του 2019 το 2023, η Γαλλία και η Γερμανία το 2022, όπως και η Ελλάδα, ενώ οι ΗΠΑ είναι η χώρα που φαίνεται να επιστρέφει στην κανονικότητα το 2021!

Οι άμεσες προτεραιότητες της πολιτικής στην Ελλάδα τώρα είναι ο έλεγχος του επιδημιολογικού κύματος με βάση μία σταθερή πολιτική επιβίωσης της οικονομίας υπό συνθήκες συνεχούς πίεσης. Το δίμηνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου θα πρέπει να είναι μήνες ανασύνταξης και ανασχεδιασμού της οικονομικής πολιτικής αφού θα έχουμε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα από τα εμβόλια που θα έρχονται!

Πρώτη δημοσίευση: εφημερίδα Τα Νέα, 9 Νοεμβρίου 2020