ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Το να κάνουμε ερωτήσεις στην εργασία μας είναι κάτι φυσιολογικό, αλλά και συχνά δυσκολότερο από όσο νομίζουμε. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:

Πρώτον, αυτό που πραγματικά ρωτάμε ενδέχεται να είναι (έως και πολύ) διαφορετικό από αυτό που νομίζουμε ότι ρωτάμε. Για παράδειγμα, η ερώτηση «Δουλεύεις τώρα;» μπορεί να εκληφθεί ακόμα και ως ειρωνεία, με την έννοια του «σιγά μη δουλεύεις τώρα, χαζολογάς στο διαδίκτυο».

Δεύτερον, το ύφος που κάνουμε την ερώτηση. Αν θέσω την προηγούμενη ερώτηση χαμογελαστά, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι επιχειρώ να πειράξω τον συνάδελφο, εννοώντας (περιπαιχτικά) ότι έχει βρει την ευκαιρία να χαζέψει στο διαδίκτυο, επειδή ακριβώς γνωρίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κάτι τέτοιο. Αν, όμως, θέσω την ερώτηση με σοβαρό ύφος, τότε ο συνάδελφός μου είναι πολύ πιθανό να αντιληφθεί ότι θέλω να τον διακόψω για λίγο από τη δουλειά του, επειδή χρειάζομαι τη βοήθειά του.

Επομένως, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που χρειάζεται να προσέξουμε, όταν κάνουμε ερωτήσεις, προκειμένου και να λάβουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε, αλλά και να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους (ή, τουλάχιστον, να μη τις διαταράξουμε):

1. Ξεκάθαρο περιεχόμενο: Μια ερώτηση μπορεί να είναι απλή και ευθεία ή να περιλαμβάνει διάφορα άλλα στοιχεία που θεωρούμε απαραίτητα σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων (π.χ. πώς αισθάνεται ο άλλος, πού πήγε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο κτλ.). Ανεξάρτητα από το πλαίσιο, θα πρέπει αυτό που ζητάμε να είναι ξεκάθαρο, για παράδειγμα «Έχεις τις προσφορές που κάναμε στον Τάδε για το Δείνα αντικείμενο;». Διαφορετικά, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο ο συνομιλητής να μην καταλάβει και να δώσει λάθος απάντηση, το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει μια διαδικασία εξηγήσεων, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει ακόμα και παρεξηγήσεις (π.χ. να θεωρήσει ο ένας τον άλλον ανόητο).

2. Ανοιχτή ερώτηση: Μια ανοιχτή ερώτηση δίνει το περιθώριο στον συνομιλητή μας να απαντήσει, όπως νομίζει καλύτερα. Τέτοιου τύπου ερώτηση, π.χ., είναι το «Πες μου πώς βλέπεις τη συνεργασία μας με τον Τάδε». Εδώ, δίνουμε τη δυνατότητα για μακροσκελή απάντηση. Ωστόσο, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο, σε ανοιχτού τύπου ερωτήσεις να χαθούμε σε άχρηστες λεπτομέρειες, οπότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να «κατευθύνουμε» την απάντηση, δείχνοντας στον συνομιλητή μας (είτε από την αρχή είτε κατά τη διάρκεια της απάντησης) τι μας ενδιαφέρει και τι όχι.

3. Ρητορική ερώτηση: Το σύνηθες πρόβλημα με τη ρητορική ερώτηση είναι ότι ορισμένες φορές δεν γίνεται αντιληπτός ο ρητορικός χαρακτήρας της και τι ενδεχομένως υπονοείται ως συνέχειά της. Για παράδειγμα, η ρητορική ερώτηση «Τελείωσες με την αξιολόγηση;» (επειδή γνωρίζω ότι έχει τελειώσει και θέλω να τη διαβάσω) μπορεί να παρεξηγηθεί και να θεωρηθεί ότι επιχειρώ να κάνω είτε έλεγχο είτε επίπληξη, επειδή δήθεν δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Οπότε, θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, ώστε ακόμα και να επισημάνουμε ότι η ερώτηση είναι ρητορική.

Τέλος, ως προς το ύφος με το οποίο ρωτάμε (και, γενικότερα, μιλάμε), θα πρέπει να φροντίζουμε, στο μέτρο του δυνατού, να μη δημιουργεί παρεξηγήσεις. Για παράδειγμα, ακόμα και μια χαμογελαστή αναφορά σε φυσικά χαρακτηριστικά, ακόμα και σε ανθρώπους που γνωρίζουμε πολύ καιρό, ενδέχεται να εκληφθεί ως υποτιμητική στάση (π.χ. «πώς έχεις κάνει έτσι τα μαλλιά σου;») ή και παρενόχληση – ανάλογα πάντα με την περίπτωση. Οπότε, θα πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι για διορθωτικές κινήσεις.

Διάλεξε από τα προγράμματά μας αυτό που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες σου:

Αυτοβελτίωση και Διεκδικητική Συμπεριφορά

Αυτοπαρακίνηση και Αυτογνωσία

Δεξιότητες Αυτοηγεσίας

Δημιουργική Γραφή και Αυτογνωσία

Digital Leadership ως Εργαλείο Διοίκησης: Δεξιότητες Διοίκησης

Οργανωσιακή Συμπεριφορά και Ηγεσία