ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΥΠΑΡΞΙΣΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ CEO;

Αν σκεφτεί κανείς ότι ο υπαρξισμός είναι μια φιλοσοφία με βασικό χαρακτηριστικό της, τουλάχιστον σύμφωνα με τον γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Πολ Σαρτρ, την απόλυτη ελευθερία («είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε ελεύθεροι»), θα φαινόταν εντελώς παράδοξη, αν όχι εξ αρχής καταδικασμένη στην αποτυχία, η επιλογή να γίνει CEO ένας υπαρξιστής. Πώς θα μπορούσε να διοικήσει; Δηλαδή να θέσει όρια και να δώσει εντολές, οπότε να φαίνεται πως περιορίζει την ελευθερία των άλλων; Και πώς θα μπορούσε ο ίδιος να δεσμευτεί στις απαιτήσεις και στο όραμα της επιχείρησης;

Κι όμως, ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι η ελευθερία αποτελεί συστατικό στοιχείο της ίδιας μας της ύπαρξης είναι ο πλέον κατάλληλος CEO. Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια την ελευθερία.

Για τον Σαρτρ, το ότι είμαστε ελεύθεροι δεν σημαίνει ότι απλώς κάνουμε ό,τι μας έρχεται στο κεφάλι, χωρίς εμπόδια και χωρίς συνέπειες. Το ακριβώς αντίθετο. Είμαστε ελεύθεροι επειδή έχουμε επιλογές (ακόμα κι όταν νομίζουμε πως δεν έχουμε, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα). Όταν επιλέγουμε, όμως, είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για την εκάστοτε επιλογή μας.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες που επηρεάζουν (σε μεγάλο ή μικρό βαθμό) την ελευθερία/επιλογή μας. Η ελευθερία μας, όμως, διατηρείται και εκδηλώνεται στον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζουμε. Για παράδειγμα, το αν πρόκειται να βρέξει είναι κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω. Αυτό δεν μειώνει την ελευθερία μου, η οποία εκφράζεται στο πώς θα αντιμετωπίσω το επερχόμενο γεγονός: παίρνω μια ομπρέλα. Θα μπορούσα να πω ότι θέλω να μη βρέξει και να μην πάρω ομπρέλα. Αυτή η στάση όμως στο μόνο που θα οδηγήσει θα είναι στο να επιλέξω να γίνω μούσκεμα, όχι να περιοριστεί η ελευθερία μου.

Ο ελεύθερος, λοιπόν, είναι αυτός που επιλέγει και, συνακόλουθα, έχει την ευθύνη της επιλογής του. Με άλλα λόγια, στο πλαίσιο μιας επιχείρησης, είναι αυτός που δεσμεύεται συνειδητά και καταβάλει κάθε προσπάθεια ώστε να επιτύχει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το όραμα της επιχείρησης.

Επιπλέον, ο υπαρξιστής δίνει βαρύτητα στην κατάσταση, δηλαδή στο εδώ και το τώρα. Ξέρει ότι το μέλλον περνάει από το παρόν, δηλαδή τις διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε. Αν δεν προσέξεις όσα περισσότερα στοιχεία του παρόντος σου μπορείς, δεν θα το εκτιμήσεις σωστά, οπότε θα μειώσεις την πιθανότητα να πάρεις μια σωστή απόφαση.

Τέλος, ο υπαρξιστής είναι ένας άνθρωπος ευέλικτος και προσαρμόσιμος. Θεωρώντας ότι καθένας μας είναι ο δημιουργός του εαυτού του, δεν έχει πρόβλημα να αλλάξει συμπεριφορές, αντιλήψεις, σχέδια, εφόσον θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Κι αυτό, ας σημειωθεί, παραμένοντας πιστός στο όραμα της επιχείρησης.

Ένας τέτοιος CEO (προϋποθέτουμε, βέβαια, ότι έχει τα τυπικά προσόντα) απέναντι στους άλλους (συνεργάτες) τηρεί μια στάση ελευθερίας από την άποψη ότι δεν τον ενδιαφέρει ο τύπος, αλλά η ουσία (εκτός κι αν σε κάποια κατάσταση ο τύπος είναι σημαντικός, οπότε γίνεται ουσία). Έτσι, δίνει στους συνεργάτες του την ελευθερία να κινηθούν όπως επιθυμούν, αρκεί να φέρουν αποτελέσματα. Οπότε, στην ουσία, το ερώτημα είναι αν θα άντεχε το προσωπικό έναν υπαρξιστή για CEO.

Διάλεξε από τα προγράμματά μας αυτό που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες σου:

Digital Leadership ως Εργαλείο Διοίκησης: Δεξιότητες Διοίκησης

Αρχαία Κίνα: Μαθήματα Στρατηγικής και Ηγεσίας

Δεξιότητες Αυτοηγεσίας

Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων (HRM)

Οργανωσιακή Συμπεριφορά και Ηγεσία