ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ;

Υπάρχει μια γενική αντίληψη ότι οι σκύλοι βοηθάνε σημαντικά τα παιδιά, ακόμα σε καταστάσεις άγχους. Μια πρόσφατη επιστημονική έρευνα διερεύνησε το αν ισχύει ή όχι αυτή η αντίληψη.

«Το πώς μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε το άγχος ως παιδιά έχει συνέπειες ως προς την αντιμετώπιση του άγχους μας ως ενήλικες», επισημαίνει η Darlene Kertes, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του University of Florida College of Liberal Arts and Sciences.

Για να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν την ισχύ της θέσης αυτής η Kertes και οι συνεργάτες της οργάνωσαν μια ελεγχόμενη έρευνα σε τυχαία δείγματα. Έτσι, όπως αναφέρεται και στο σχετικό επιστημονικό άρθρο που πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Social Development, μελέτησαν περίπου 100 οικογένειες που έχουν σκύλο. Για να ελέγξουν το επίπεδο του άγχους των παιδιών, τα έβαλαν να επιτελέσουν ορισμένες εργασίες, όπως το να μιλήσουν δημόσια και να κάνουν νοερούς αριθμητικούς υπολογισμούς, οι οποίες είναι γνωστό ότι προκαλούν συναισθήματα άγχους και αυξάνουν τη σχετική ορμόνη, την κορτιζόλη. Με τυχαία επιλογή, ορισμένα παιδιά βίωσαν τη στρεσογόνο κατάσταση παρουσία του σκύλου για υποστήριξη, των γονιών ή δεν είχαν καμία σχετική υποστήριξη.

Η έρευνα έδειξε ότι η παρουσία ενός σκύλου όταν το παιδί βιώνει μια στρεσογόνο κατάσταση μειώνει το ποσοστό άγχους. «Τα παιδιά που είχαν μαζί τους το σκύλο ανέφεραν ότι αισθάνονταν λιγότερο άγχος σε σχέση με την παρουσία ενός γονέα για υποστήριξη ή χωρίς την παρουσία κανενός».

Τα δείγματα σιέλου που ελήφθησαν από τα παιδιά που βίωσαν την αγχογόνο κατάσταση μαζί με τα σκυλιά τους, πριν και μετά το τεστ, έδειξαν ότι το επίπεδο της κορτιζόλης ποίκιλλε ανάλογα με τη φύση της αλληλεπίδρασης που είχαν με το ζώο.

Τα παιδιά που ενεργά ζητούσαν από τα σκυλιά τους να τα πλησιάσουν και να βρίσκονται κοντά τους είχαν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης σε σχέση με αυτά που σχετίστηκαν λιγότερο με τα σκυλιά τους, παρατηρεί η Kertes. Ωστόσο, όταν τα σκυλιά πλησίαζαν τα παιδιά από μόνα τους, τότε το επίπεδο της κορτιζόλης έτεινε να αυξάνεται.

Η μέλη έγινε σε παιδιά 7-12 ετών. Είναι μια ηλικία, όπως εξηγεί η Kertes, όπου οι φιγούρες κοινωνικής υποστήριξης για τα παιδιά επεκτείνονται πέρα από τους γονείς, αλλά και οι βιολογικές τους ικανότητες να αντιμετωπίσουν το άγχος ακόμα αναπτύσσονται.

Πηγή: University of Florida