«ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ»

Την Κυριακή 7 και την Δευτέρα 8 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο King George συνέδριο για το μείζον θέμα των «Κόκκινων Δανείων», υπό την αιγίδα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (Ε.Ε.Α.) και του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά (Β.Ε.Π.).

Οι «κόκκινες» οφειλές στη χώρα μας φτάνουν τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ και ξεπερνούν το επιθυμητό ΑΕΠ για το 2020. Ο στόχος για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, κατά 40 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2019, είναι ο κρίσιμος όρος για να μπορέσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα να δανειοδοτήσει την επανεκκίνηση της οικονομίας. Η μείωση των χρεών στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι όρος για να πληρώσει το κράτος τις δικές του οφειλές, να λειτουργήσουν οι δημόσιες επενδύσεις και να προστατευθούν κορυφαία κοινωνικά αγαθά όπως η Παιδεία, η Υγεία και η Πρόνοια.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, κλήθηκαν να δώσουν κρίσιμες απαντήσεις εκπρόσωποι από όλο το φάσμα της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας, με γνώμονα δύο βασικούς στόχους:

τη συγκρότηση ενός Εθνικού Σχεδίου για την πολύπαθη ελληνική κοινωνία των «κόκκινων χρεών» και
την εξόρυξη συγκλίσεων που θα λειτουργήσουν ως αποτελεσματικές λύσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Μεταξύ των θεματικών συζητήσεων, ξεχώρισε τόσο από ακαδημαϊκή, όσο και από δημοσιοπολιτική άποψη, η εισήγηση και παρουσίαση του Παναγιώτη Ε. Πετράκη, Καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που αποτύπωσε επιστημονικά τεκμηριωμένα, με καθαρό και σαφή λόγο, όλους τους παράγοντες του προβλήματος της κοινωνίας των κόκκινων χρεών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο:

«Το ζήτημα των κόκκινων δανείων θα απασχολήσει έντονα την ελληνική κοινωνία τα προσεχή 5-10 χρόνια. Πίσω από τα κόκκινα δάνεια υπάρχει το ζήτημα του bail-in. Αν ατυχούσαμε, θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα με τις καταθέσεις μας στο τέλος του 2018.

Αισιοδοξούμε ότι τα stress test θα είναι θετικά το 2018 και για τις τράπεζες και για την κοινωνία.

Το παγκόσμιο χρέος έχει ξανά εκτοξευτεί, το πρόβλημα έχει τις ρίζες του από το 1880 και δεν έχει λυθεί διεθνώς! Ξέρουμε να παίρνουμε δάνεια, δεν ξέρουμε πως να τα μειώνουμε, ούτε να βρίσκουμε λύσεις στο θέμα της υπερχρέωσης, παρότι η Ευρώπη έχει κάνει βήματα προόδου.

Δεν είναι όλα τα δάνεια τα ίδια. Ακόμα και τα εξυπηρετούμενα δάνεια μπορεί να είναι μη παραγωγικά, καθώς μπορούν να γίνουν μη εξυπηρετούμενα. Αντίστροφά, τα μη εξυπηρετούμενα μπορεί να αντικατοπτρίζουν μια προσωρινή κατάσταση που έχει ένας δανειολήπτης. Κλειδί για το πρόβλημα είναι ο βαθμός κάλυψης των «κόκκινων δανείων».

Έχουμε, σε σημαντικό βαθμό, προετοιμαστεί ως προς την κάλυψη για το 50% των δανείων, αλλά υπάρχει και το άλλο 50%. Η ελληνική οικονομία είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση. Επί παραδείγματι, αυτό που λέμε δημιουργική καταστροφή, όπως στην περίπτωση π.χ. ογκωδών περιπτώσεων, όπως του «Μαρινόπουλου», εμφανίζει «πολιτική καθυστέρηση».

Το θέμα του ιδιωτικού χρέους θα πρέπει να μπει σε μια συνταγματική ρύθμιση στο μέλλον. Από τα 100 δισ. που χρωστάνε στο ΥΠΟΙΚ οι ιδιώτες, ζήτημα είναι αν θα εισπραχθούν 20 δισ. ευρώ!

Τέσσερα είναι τα βήματα της λύσης των κόκκινων δανείων:

1. Πρέπει να γίνει ουσιαστική αναδιάρθρωση των τραπεζών. Θα μας ζητηθούν, το 2018, νέες αυξήσεις κεφαλαίων και ελπίζω από τους μετόχους και όχι από τους καταθέτες. Έχουμε καθυστερήσει και όταν καθυστερούμε εμείς, οδηγούμε το πράγμα στο "bail in". Μην θεωρούμε λήξαν το θέμα, γιατί διαδικασίες "bail in" έχουν γίνει και στην Αυστρία και στη Γερμανία.

2. Χρειάζεται ένα επαρκές πτωχευτικό δίκαιο. Έχουν γίνει βήματα, ίσως δεν αρκούν. Με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, είδαμε τους πάντες να θέλουν να εμπλακούν. Επι παραδείγματι, το δικαστικό σύστημα επιφυλάσσει κοστοβόρες διαδικασίες. Εδώ βάζει και το πολιτικό σύστημα τη δυνατότητα παρέμβασης, με κίνδυνο το παλιό ρουσφέτι στο Δημόσιο να τείνει να γίνει ρουσφέτι στο τραπεζικό σύστημα, διάσωσης προσώπων και επιχειρήσεων.

3. Το «κούρεμα» οφείλει να αφορά και το Δημόσιο, και στον ΦΠΑ και στο Ασφαλιστικό.

4. Επίσης, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, χρειάζεται η δημιουργία μιας "Asset Managment Company". Ισως βοηθούσε περισσότερο από το ΤΑΙΠΕΔ, ίσως απέτρεπε και την ανάγκη των funds».